Φωτεινή Χρηστίδου: Τα δέντρα που αγάπησα
…
0 Comments
16 Ιουλίου 2022
Κλεονίκη Δρούγκα: δυο ποιήματα
Ημερομηνίες ληγμένες Αρκετά κουρασμένη πληκτρολογούσε ωκεανό σκέψεων πέντε τ΄ απόγευμα μες το καλοκαίρι Την πλησίασε ορφανός από αντιστάσεις κόλλησε το πρόσωπό του στο βλέμμα της σα να ΄φευγε το…
16 Ιουλίου 2022
Γιάννης Κονδυλόπουλος: ΦΥΤΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ
Ανεβαίνοντας στον Ταΰγετο, έξω από το κοιμητήριο ενός χωριού που…
9 Ιουλίου 2022
Γεωργία Λαλιώτη: Η ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΙ ΕΓΩ
Η Ναταλία κι εγώ Έχει βραδιάσει εδώ και ώρα. Τι κρύα νύχτα κι αυτή! Πάλι καλά που η Ναταλία είναι σπίτι σήμερα, κι έτσι δεν χρειάζεται να ανησυχώ για…
9 Ιουλίου 2022
Αρχοντούλα Διαβάτη: Δυο ποιήματα
ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΑΜΟΝΗΣ Είμαι μια αίθουσα αναμονής Δημόσιου Νοσοκομείου με ανοιχτή την τηλεόραση στα πρωινάδικα μπροστά στα μάτια ανθρώπων κουρασμένων που περιμένουν για χημειοθεραπεία. Χειμώνας, κι η πόρτα όλο…
9 Ιουλίου 2022
Νίκος Τζώρτζης: ΚΕΙΜΕΝΑ ΔΕΚΑΟΧΤΩ ΣΕ ΟΧΤΑΒΕΣ ΟΧΤΩ
Ιούλιος 1970· ο εκδοτικός οίκος Κέδρος εκδίδει τον συλλογικό τόμο: Δεκαοχτώ Κείμενα (ισάριθμων συγγραφέων). ΚΕΙΜΕΝΑ ΔΕΚΑΟΧΤΩ ΣΕ ΟΧΤΑΒΕΣ ΟΧΤΩ α΄ Η σιωπή Εκείνο το βράδυ [28.04.67]…
9 Ιουλίου 2022
Ρούλα Καλανδράνη: Η σκιά.
Με σκυμμένους τους ώμους κατέβαινε το δρόμο προς το σπίτι της. Φορούσε στο κεφάλι ένα ψάθινο τρύπιο καπέλο για να προφυλαχτεί από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού. Στο ένα χέρι…
9 Ιουλίου 2022
Αγγελική Στεφανίδου: δυο ποιήματα
Εικονοστάσι Τις νύχτες της αγωνίας σας φωνάζω έναν έναν ανάβω καντήλι σας λιβανίζω με ευλάβεια σαν τη μάνα μου και τη μάνα της μάνας μου γυρεύω σημάδι μα στις μετάνοιες…
9 Ιουλίου 2022
Ρόουζμαρι Κατάκαλος: ΤΟΠΙΟ ΑΟΡΑΤO – Μτφρ: Μαρία Τσάτσου
Φόρος τιμής στην Ροζάριο Καστελλάνος[1] Η Ροζάριο δεν έζησε αρκετά στην ψηφιακή εποχή μας και ασφαλώς δεν είδε ούτε ονειρεύτηκε οθόνες σε κάθε χέρι[2], ούτε πλημμύρες[3] στα κεφάλια…
9 Ιουλίου 2022
ΔΙΟΔΩΡΟΥ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗ Βιβλιοθήκη Ιστορική Α 8 (Η προϊστορία του ανθρώπινου πολιτισμού) Μετάφραση: Γεωργία Παπαδάκη. Σχ.1
[…] 'Οσο για τους πρώτους ανθρώπους που δημιουργήθηκαν, λένε ότι ζούσαν άτακτη ζωή και σαν θηρία, και διασκορπισμένοι έβγαιναν στα βοσκοτόπια και έτρωγαν από τα χόρτα τα πιο τρυφερά και…
9 Ιουλίου 2022
Κωνσταντίνος Μπούρας: «Το δαχτυλίδι που φορείς» εγώ στο έχω δοσμένο
Από παιδί μου άρεσαν τα δαχτυλίδια. Της μαμάς πρώτα. Όχι η βέρα, όχι. Της στένευε το δάχτυλο και το έκανε σαν λουκάνικο. Το άλλο, με το ρουμπίνι (μια κοτρόνα…
2 Ιουλίου 2022
Σωτηρία Τσέλιου: Το παγόβουνο
Εκείνο το πρωί, την ώρα που πέρναγε από το διάδρομο για να μπει στην κουζίνα η Κλαίρη γλίστρησε και έπεσε με τη μούρη πάνω σ’ ένα βουνό από…
2 Ιουλίου 2022
- Go to the previous page
- 1
- …
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- …
- 231
- Go to the next page