Μάρω Παπαδημητρίου 2 ποιήματα
Εξαπίνης Ακίνητη παρακολουθώ το σκοτάδι ύπουλο να διεισδύει στον χώρο μου και να τον καταλαμβάνει απωθώντας εξασθενημένο το φως προς το ανοιχτό παράθυρο Ο Σαγκάλ προφταίνει και δραπετεύει ιπτάμενος…
Εξαπίνης Ακίνητη παρακολουθώ το σκοτάδι ύπουλο να διεισδύει στον χώρο μου και να τον καταλαμβάνει απωθώντας εξασθενημένο το φως προς το ανοιχτό παράθυρο Ο Σαγκάλ προφταίνει και δραπετεύει ιπτάμενος…
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ1 ΠΑ VII,465 Το χώμα είναι νιόσκαφτο κι εκεί, πάνω στο μέτωπο της στήλης, σαλεύουνε τα φύλλα των μισομαραμένων στεφανιών. Ας ξεδιακρίνουμε, οδοιπόρε, αυτά που ’ναι γραμμένα και το…
Ο μαρκήσιος ανεβαίνοντας δυο-δυο τα σκαλοπάτια μιας μικρής απόμερης σκάλας, πήγε ο ίδιος να εγκαταστήσει τον ήρωά μας σε μια συμπαθητική σοφίτα που έβλεπε στον απέραντο κήπο του μεγάρου.…
Άλλη μια κι άλλη μια και άλλη μία Κι άλλη μια δύση ακόμη κι ανατολή, Η ίδια κι όμως διάφορη, διάφορη και ίδια, Όπως τη βλέπω τώρα στα στερνά μου…
Αληθινά παράξενος ο γέροντας: στέκει ακίνητος στις όχθες του Καΰστρου και ψιθυρίζει πως «τὰ πάντα ῥεῖ» κι ότι κανείς δεν μπαίνει δυο φορές στο ίδιο ποτάμι. Μα εμείς, που από…
Ο καπετάνιος φώναξε «Μηχανές στο φουλ» Μαύρος καπνός γέμισε αίθριο ουρανό Φουγάρο περήφανο διαφεντεύει Πρωινό ήρεμο κοντά στις δέκα Σφυρίχτρα ξάφνιασε Νωχελικοί γλάροι Ναύτες κι επιβάτες στο πόστο Τεντωμένα παλαμάρια…
Σε βρήκα και σε μάζεψα. Υγρό σε πήρα από το χώμα πριν γίνεις πάλι ένα με το δάσος. Χάθηκες δεν ξέρω πώς γιατί και πότε κι έτσι φαντάστηκα τις περιπέτειές σου ιστορίες…
Την κοιτάζω προσεκτικά, καθώς τακτοποιεί με ζήλο μοναδικό και με σπάνια προσήλωση τα πράγματά της. Την πετσέτα, δίπλα στην τσάντα. Την ξαπλώστρα στο κατάλληλο ύψος, την τσάντα όρθια να μην…
Μετά τις τελευταίες εκκαθαρίσεις από το σχέδιο δράσης Ξένιος Δίας οι μηχανές της εξουσίας κατέστειλαν όλες τις αντιστάσεις των στιγματισμένων, τοξικοεξαρτημένων, περιθωριακών, αστέγων, που κατέρρευσαν από τα «Ανθρωπιστικά» μέτρα της…
Σε αγαπώ απροσδιόριστα είπες. Ακόμα δεν ήξερα ποιος μιλούσε σε ποιον. Είκοσι χρόνια κάποιος Σε περίμενε προσηλωμένος ίσως να ήμουν εγώ γνώριζα πως θα έρθεις. Έβλεπα κιόλας χρυσά μαλλιά…
ΕΛΕΓΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ IV Φτωχό κορίτσι, κάτοικε μιας παράξενης χώρας, όπου ο θάνατος κοιτάζει επίμονα μες απ’ το βλέμμα σου, σα να φώτιζε φεγγάρι μακρινό μες απ’ των…
Συ με τα σκοτεινά τα μάτια Γυναίκα των ονείρων μου, Με τα σανδάλια από ελεφαντόδοντο, Δεν υπάρχει κανείς που να σου μοιάζει ανάμεσα στους χορευτές, Κανένας με…