Να τρυπάς με μια καρφίτσα τις λέξεις στην καρδιά τους, ύστερα να τις λες μία-μία αργά-αργά μέχρι να ματώνουν τα χείλη σου απ’ το φυλακισμένο αίμα. Δεν έχεις άλλη επιλογή.

Τεντ Χιουζ: Η αλεπουδένια σκέψη - Μετάφραση: Δήμητρα Σταυρίδου Φαντάζομαι ετούτη τη στιγμή μεσάνυχτα στο δάσος: υπάρχει κάτι άλλο ζωντανό δίπλα στη μοναξιά του ρολογιού και στην κενή σελίδα όπου…

  Ποίηση είναι   Δρόμος βαθύς, στις πέτρες ανάμεσα, σκαμμένος από το σούρτα-φέρτα της ζωής σου.       Λοξή ματιά που θα σου κάνει τη χάρη μόνο κατάματα αν…

Μάρτη μου πενταγιόματε* Με τις ονομασιές σου όλες ποιητικά δεν σε καλωσορίζω Μπας και δεν είν’ πολιτικά ορθές Κι αρχίσω να τσιρίζω αν φύγουν οι αναγνώστες Είναι που κουράστηκα πλέον…

Σύλληψη του ασύλληπτου, η μάταιη  Με άγριο  Το κάλεσμα του άλλου κυνηγού στα σωθικά, Δόλωμα, πείνα, θήραμα Δόκανο εγώ  Τι αντικρίζω τώρα, τι με κοίταξε, Τι με κατέχει, τι παλεύω;…

Καημένοι ποιητές πώς γίνεται ο μονόχειρας ν’ αγκαλιάσει πώς γίνεται ο τυφλός να δει πώς γίνεται οι λέξεις μας να μιλήσουν τη θάλασσα καημένοι ποιητές στο βυθό των λέξεων ο…