ΟΡΓΙΖΟΜΑΙ Έρχονται στιγμές, που χωρίς προσχήματα και υπεκφυγές, χωρίς αναστολές και δικαιολογίες αντιφατικές, ξεπερνώ τις αυταπάτες μου, τις πλάνες μου τις ωραιοποιημένες περιπλανήσεις μου και φεύγω πέρ’ απ’ τα χαλκευμένα όρια της…
Δριμύ το Θέρος Κι ενώ την Άνοιξη ακόμ’ αποζητούμε Εραστές του μελιχρού ονείρου Δριμύ το θέρος θα ενσκήψει Και θα θερίσει πάλι στο σκοτάδι Άγουρα στάχυα ο κεραυνός…
Μεταμόρφωση Μία κάμπια βγήκε από έν' αυγό πριν μερικές μέρες. Το σώμα της είναι μια μηχανή φαγητού, ένα στομάχι πάνω σε πόδια. Πρέπει να συγκεντρώσει πολλή ενέργεια για το στάδιο…
[...] Γιατὶ ἀκόμη κι αὐτὰ τὰ ἱερὰ ἀρχαῖα θέατρα σιωποῦν; (Φρήντριχτ Χαίλντερλιν, Ἄρτος καὶ οἶνος) Η κάθε πέτρα μια γωνιά, το κάθε βότσαλο και στοιχειωμένο δάκρυ. Το κάθε μάρμαρο…
Επιστημονική συνταγή Φρεσκοκομμένο καλοκαίρι καταμεσής παραλίας τεμπέλικα λιάζεται κι απλώνει αντηλιακό με δείκτη υψηλό για τις προσδοκίες. Πέρσι τις έπνιξε ρίχνοντάς τες στα βαθιά έπλευσαν ιατροδικαστές βεβαίωσαν τον…
Μια φορά και κάποτε στις αρχές του περασμένου αιώνα ήταν ένα αγόρι ο Νικολάκης. Με φαντασία απαράμιλλη και παράλληλη απειθαρχία για κάθε τι μπανάλ κάθε καλοκαίρι στο νησί μαζί με…
Χαιρέτισε ποτέ δεν έφυγε στέγνωσε στην κόγχη του μπαλκονιού /σαν καφεδάκι/ φράση ήτανε σε επανάληψη επιτέλους δεν ήτανε να προχωρήσει το παιδικό μας παραμύθι Του κάκου περιμένουμε στο σπίτι…
Φωτακτίνες Φωτοδίνες, φωτακτίνες, φωτοπαγίδες. Φωτοκρύπτες, φωτοτρίπτες, φωτοσκιάσεις. Φωτίστηκες, φωτισμένος, φωτοφράκτης. Μέσα σε τόση φωτεινιά, σκοτίστηκες Ακούγοντας άλλων διαβολές Επί τού πρακτέου. Το επιστητόν Φάος αλγεινόν εστί Δια τους παροικούντας…
Α΄ «και τούτη η γυναίκα που την είδες όμορφη, μια στιγμή λυγίζει δεν αντέχει πια γονάτισε.» Την είδες όμορφη το χάραμα εκείνου του καλοκαιριού της νιότης σου. Τ’ άσπρο…
Μνήμη π. Κωνσταντίνου Καλλιανού «Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου θα πάω να βρω ποιος είμαι» Οδυσσέας Ελύτης, Ο μικρός ναυτίλος, Είσοδος Μουσική…
Είσαι θύελλα κι αστραπή, η άνοιξη στο μάτι του σκότους, το ξύλο που θέλει να γίνει καράβι, ο βράχος που μαθαίνει να τραγουδά, λουλούδι που τρυπά το τσιμέντο, ένας σκύλος…
Τα πάντα μετρούν οι ποιητές –τα αποτσίγαρα, τις συλλαβές, τα χρήματα. Όμως, κάτι γλιστράει από τα δάχτυλα, όπως ο χρόνος στην κλεψύδρα. Το αφήνουν φιλοδώρημα, πάνω στον λογαριασμό, στην άκρη…
