Γιώτα Μπιλίρη: Για τον πατέρα

Χαιρέτισε ποτέ δεν έφυγε στέγνωσε στην κόγχη του μπαλκονιού /σαν καφεδάκι/ φράση ήτανε σε επανάληψη επιτέλους δεν ήτανε να προχωρήσει το παιδικό μας παραμύθι   Του κάκου περιμένουμε στο σπίτι…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Φωτακτίνες

Φωτακτίνες   Φωτοδίνες, φωτακτίνες, φωτοπαγίδες. Φωτοκρύπτες, φωτοτρίπτες, φωτοσκιάσεις. Φωτίστηκες, φωτισμένος, φωτοφράκτης. Μέσα σε τόση φωτεινιά, σκοτίστηκες Ακούγοντας άλλων διαβολές Επί τού πρακτέου. Το επιστητόν Φάος αλγεινόν εστί Δια τους παροικούντας…

0 Comments

Γιάννης Κονδυλόπουλος: Ανίερες αποκρίσεις (Στο «Θερινό ηλιοστάσι» του Σεφέρη)

Α΄ «και τούτη η γυναίκα που την είδες όμορφη, μια στιγμή λυγίζει δεν αντέχει πια γονάτισε.»   Την είδες όμορφη το χάραμα εκείνου του καλοκαιριού της νιότης σου. Τ’ άσπρο…

0 Comments

Ειρήνη Ιωαννίδου: ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕΤΡΟΥΝ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ

Τα πάντα μετρούν οι ποιητές –τα αποτσίγαρα, τις συλλαβές, τα χρήματα. Όμως, κάτι γλιστράει από τα δάχτυλα, όπως ο χρόνος στην κλεψύδρα. Το αφήνουν φιλοδώρημα, πάνω στον λογαριασμό, στην άκρη…

0 Comments

Αθηνά Παπαδοπούλου: ένα ποίημα

ΛΙΩΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ   Προσωπική άποψη: το παγωτό χωνάκι λιώνει πιο γρήγορα από πέρυσι. Ένας καύσωνας μετατοπισμένος σε καλοκαίρια της μη επιστροφής.   Τρως μα δε θυμάσαι. Πασαλείβεσαι αλλά δεν το καταλαβαίνεις.…

0 Comments