Κωνσταντίνος Μπούρας: Ποιητική Ανάτασις
Στον Βάλτερ Πούχνερ Μόνον οι ξερές ψυχές Αποστρέφονται Την ουράνια αρμονία. Χλωρά τα φύλλα Τής έμπνευσής σου. Όλοι επιζητούν την Πηγή. Όλοι όμως αποστρέφουν το βλέμμα Από την πληγή.…
Στον Βάλτερ Πούχνερ Μόνον οι ξερές ψυχές Αποστρέφονται Την ουράνια αρμονία. Χλωρά τα φύλλα Τής έμπνευσής σου. Όλοι επιζητούν την Πηγή. Όλοι όμως αποστρέφουν το βλέμμα Από την πληγή.…
ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΤΑΜΙΑ Άγουρη κι ατίθαση η νιόφερτη άνοιξη, γλιστρούσε τη βιασύνη της στην ακροποταμιά, έριχνε τα μαλλιά της ξέπλεκα στ’ ανυπόταχτα νερά και το φεγγάρι νιο κι αδέσποτο να σκύβει και…
ΚΑΦΕΣ & ΤΣΙΓΑΡΟ Σκέτο τον έπινες σαν τη ζωή Άχρωμο δίχως σταγόνα γάλα Χωρίς λίγη χαρά, έστω καστανή στου κουταλιού τη μύτη Και το τσιγάρο έκοψες το σέρτικο, το στριφτό…
ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ ΓΙΑ AVALON Απ’όλες τις μέρες το καταραμένο διάλεξε την κάκιστη να μη δουλέψει. Πετάγομαι σαν λάστιχο απ’τον ύπνο μου οι κόρες πλημμυρίζουν με φως τρόμος με κυριεύει. Και…
Η ΒΟΛΤΑ Έλα να πάμε μία βόλτα ραγίζει μέσα στο σκοτάδι σαν κούκλα πορσελάνινη το πρώτο φως, κάνω σκέτο καφέ καυτό αφρόλουτρο ροδάκινο στο παγωμένο σπίτι, ανάμεσα στα βρώμικα…
Τρία ανέκδοτα ποιήματα Ξέρει κανείς; Ξέρει κανείς να μου πει, από πού έρχομαι; Ξέρει κανείς να μου πει πού βρίσκομαι και πού πηγαίνω; Εγώ το μόνο που…
ΑΝΑΣΑ ΑΦΗΣ Με τις άκρες των δαχτύλων της άγγιζε κάθε επιδερμικό του κύτταρο ψηλάφιζε τη φλέβα στο λαιμό κάθε που πάλλονταν αναρριγούσε. Στη δεξιά παλάμη του έσφιγγε τρυφερά μια…
Καταστροφόκαινος Η ανθρωπόκαινος θα είναι σύντομη η καταστροφόκαινος ακόμα πιο σύντομη στα τείχη του πεπρωμένου γραμμένες στατιστικές σχεδιαράμματα μετρήσεις οι χρησμοί του μαντίου οιωνοί κακοί οι πιο μάυρες…
ΞΥΠΝΗΣΑ ΚΑΠΩΣ, βεβαιώθηκα για την χρονολογία, την καλή φυσική μου κατάσταση και την κακή του κόσμου, και συνέχισα να γράφω. Θυμήθηκα, στον ύπνο βούιζε ο αέρας μπερδεμένες ιστορίες ιστορώντας, έβρεχε…
Τα ηλιοτρόπια Παγωμένη η νύχτα τα ξεχασμένα φώτα παραπλανούν στροβιλίζονται λόγια και κλάματα Μετάνοιες σε υγρά πατώματα μαζί με δάκρυα και υγρασία σφυρίζουν αδιάφορα νυχτοπούλια σαρκοβόρα Τα χέρια της…
ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ ΧΧΙΙΙ Ελλάδα απέραντη Πρέβεζα. Κάργιες γίνανε καναρίνια στων καφενείων τα κλουβιά κελαηδάνε ατελείωτα. Φωνόγραφοι φωνάζουν την αλήθεια ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΙΧΩΣ ΣΚΟΠΟ. Σε άθλιους θάλαμους…
Στο σπίτι μας Όλη τη μέρα, στο νοτισμένο σπίτι μας, εσύ κι εγώ, σφουγγίζουμε προσεχτικά τους τοίχους, τις ενοχές, τους φόβους μας, ο ένας του άλλου. Τα βράδια,…