Γιάννης Κονδυλόπουλος: πέντε χάικου
Ι Το κάλλος άλως[1]. Καμωμένο για ψυχές που τ’ αντέχουνε. ΙΙ Όσους καθρέφτες και αν σπάσεις, κομμάτια μένουν άθικτα. ΙΙΙ Κρύψε, κάλυψε, αλλοίωσε και θάψε. Με εισιτήριο. …
Ι Το κάλλος άλως[1]. Καμωμένο για ψυχές που τ’ αντέχουνε. ΙΙ Όσους καθρέφτες και αν σπάσεις, κομμάτια μένουν άθικτα. ΙΙΙ Κρύψε, κάλυψε, αλλοίωσε και θάψε. Με εισιτήριο. …
Το φοβερό το τρίστρατο Τη μοιραία εκείνη στιγμή Που ο Οιδίπους συναντά Τον Λάιο Και τον σκοτώνει Για μια απλή τροχαία παράβαση Χωρίς να ξέρει Δίχως να προλάβει να…
Αυτοδίδακτη Ομηρίστρια Ανάμεσα σε δυο επιπλήξεις, προλάβαινες να ταξιδέψεις, να κρύψεις και στο παιδικό δωμάτιο το φωταγωγημένο σου καράβι, και να φιλοτεχνήσεις ένα φυλαχτό με ροκανίδι απ’ τη σχεδία…
Κόκκινη σκόνη Πολλή κόκκινη σκόνη φέτος - τη φέρνουν, λέει, οι νοτιάδες από την Αφρική, λασποβροχές που βάφουν τις βεράντες, τις αυλές, τα αυτοκίνητά μας. Αλλά εγώ, τώρα…
ΑΓΑΠΗ Η κοιλιά μου μια τρύπα ολόγυρα τέφρα θα γεννήσω ένα τέρας που το λένε Αγάπη. Επειδή σ’ αγαπώ βουτώ στο λαγούμι του πόνου βυζαίνω ραγίσματα γεμίζει το στόμα…
Φέτος δε χρειάζεται να σταυρωθείς πάλι Εσύ Χριστέ μου. Άλλοι πολλοί σταυρώνονται πιο αθώοι κι από Σένα. Μικρά παιδιά από σφαίρα από πείνα κι από δίψα ο πόλεμος μ’ ανθρώπου…
Έρωτας Μεγάλη Βδομάδα Στην κατάνυξη της εκκλησίας Μεγάλη Βδομάδα στο ημίφως και στους ψαλμούς ξάφνου ένα μονάχα φωτόνιο σπιθίζει στο χρυσό των μαλλιών Σου φωτίζει το…
Πάντα επιστρέφεις στη θύμηση. Στη μυρωδιά από σβησμένο κερί. Μύρο και λουλούδια υπέκυψαν στο τραύμα. Χόρτα νωπά στο πάρκο ανακατεύονται με μαργαρίτες. Οι παπαρούνες άρχισαν ήδη να μαδούν ; Περιμένεις…
Ο Πόνος Είναι Ο Ιησούς Η εβδομάδα των Παθών όλο και πλησίαζε Όλοι ωστόσο ένιπταν τας χείρας τους Από τα Τέμπη ως την Γάζα Από την Μόσχα ως…
Tα βράδια τα δέντρα τραγουδούν. Mε τόσο φως έχουν μεθύσει. Kαι γίνονται τα κλαδιά φτερά και όλο ψηλώνουν σαν τους ίσκιους να δουν εκείνη την τραγωδία: πίσω απ’ το βουνό…
Αυτές τις μέρες θυμάσαι τις σταυρώσεις της Αππίας και τις εφτά του Βερολίνου κι άλλες πολλές. Αυτές τις μέρες μαθαίνεις για μέρη θεοβάδιστα, Κρανίου τόπους, τάφους ομαδικούς παιδιών. Και πώς…
Ήρθε μία βροχή, θεία βροχή. —Ησύχασε πια, μου ψιθύρισε, κοιμήσου! Κι εγώ κοιμήθηκα· και ύστερα, ξύπνησα σ' άλλον ουρανό, χαρούμενο. —Αναστήθηκε ο Εσταυρωμένος; ρώτησα. —Αιώνες πριν, μου απάντησαν. —Και πού…