ΕΡΗΜΟΥ ΣΚΟΝΗ Πολιτισμένη σκόνη Από τη Σαχάρα Έβαψε τη δύση Πορτοκαλοχρυσοκόκκινη Θαμπή Με μια νοσταλγική γυαλάδα Προνεωτερικής Προβιομηχανικής Προβιοτικής Ηφαιστειακής εποχής Ερεσιχθόνων ερώτων… Και το πνεύμα τώρα ασφυκτιά Με…
Σε τόπο άγνωστο τώρα πορεύομαι Τοπίο ηφαιστειακής ερήμωσης στεγνό Γυαλιστερές παπαρούνες και άλλα κόκκινα Υποδύονται Άνοιξη -μα Άνοιξη δεν είναι, καθώς Σιδερένιοι βραχίονες ξεφυτρώνουν γύρω μου Βρόγχος στο λαιμό και …
Η μεγάλη σιωπή Ως τιμημένη άσκηση Μια λέξη όμως κάποτε αρκεί για να φτάσει το μαχαίρι στη στέρφα γη ή να γυαλίσει ένα τζάμι θαμπό στα πηγάδια της άμμου Μια…
Η κόψη του νερού Σταθήκαμε στου ποταμιού την κόψη, από τη μια μεριά εγώ, εσύ από την άλλη, κάτι έλεγες, κάτι έλεγα, τίποτα δεν ακούγαμε, ανέβαινε το νερό,…
Η πράσινη σιωπή Όταν διαβάσεις αυτό το ποίημα, εγώ θα λείπω. Μην πάει ο νους σου στο κακό, χειρότερο απ' ό,τι μου 'λαχε δεν θα συμβεί. Ίσως να κολυμπώ…
Καθόμουνα στα σκοτεινά Ήσυχος επιτέλους Χωρίς τα βάρη της ζωής Μήτε και τις χαρές της. Και κει που αναπαυόμουνα Στα τρυφερά σκοτάδια Αίφνης φωνή ακούγεται Φωνή που με φωνάζει -Λάζαρε…
ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ Θέλω ν' αλλάξω όλους τους καθρέφτες μου. Έχουν γεράσει. ΕΓΓΥΗΣΗ Έψαχνα κάποιον να πεθάνουμε μαζί. Πήρα καθρέφτη. ΙΑΒΕΡΗΣ Λίγο πριν φύγω συνέλαβα τον δράστη. Στον καθρέφτη μου. ΚΟΜΜΑΤΙΑ…
ΓΝΩΜΙΚΟ «Κάτοπτρον είδους, χαλκός εστίν...» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι αφού στίλβωναν τον χαλκό και βλέπανε τη φάτσα τους. «...οίνος δε, νου.», συνέχιζαν στο ίδιο γνωμικό διότι με το κρασί,…
Φυγή Αρκεί να 'ναι η στεριά μακριά και να περνάς τα βράδια φάρος που αναβοσβήνει κι όταν ξανοίγομαι βαθιά να μη μ' αφήνεις να χαθώ στα σκοτεινά περάσματα Αρκεί…
Εαρινή ισημερία. Στα δικά σου γενέθλια άλλαξε η ώρα. Δυαδική αυταπάτη σε καιρό και συναίσθημα. Με υπόγεια λαλιά καυχιέται ο Μάρτης, "συνήθως επίορκος είμαι, μπέσα δεν έχω". Κι εσύ γεννημένος…
ΑΣΤΟΧΙΑ ΥΛΙΚΟΥ Παρόντες όλοι στις μνημειακές εργολαβίες της ιστορίας… Δεν πρέπει να ήταν ψευδαίσθηση• μαζί χτίσαμε τον Παρθενώνα, ανοίξαμε το οπαίο στο Πάνθεον της Ρώμης, στεκόμασταν μετέωροι στα μαδέρια των…
ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ Όταν ο χρόνος φεγγάρι που στάζει κάθεται στην αυλή της και ράβει, αγάπα με λέει. Μέσα από το σκοτάδι βγαίνουν χιλιάδες γυναίκες που κατοικούν σε κουκλόσπιτα φορούν…
