Θοδωρής Σαμαράς: επεσκέφθη ημάς ο Θεός, εριβρεμέτης
῎Ακουε οὐρανὲ καὶ ἐνωτίζου γῆ * εντός της χαράδρας που βλέπουν οι Δελφοί φλεβάρη μήνα με τους χρησμούς που φαίνουν καθώς κατεβαίνει βαριά η συννεφιά το νέφος ζόφος σκέπει…
῎Ακουε οὐρανὲ καὶ ἐνωτίζου γῆ * εντός της χαράδρας που βλέπουν οι Δελφοί φλεβάρη μήνα με τους χρησμούς που φαίνουν καθώς κατεβαίνει βαριά η συννεφιά το νέφος ζόφος σκέπει…
ΤΡΩΑΔΕΣ Ι Πάνδημο το τέρας του πολέμου μαχαίρι η πίκρα αλάτι στην πληγή δέκα χρόνια για να μη μείνει κανείς που θα μπορούσε να σπείρει το…
Κάθε που η ψυχή μου βαριά από λύπη αρμενίζει σε θάλασσες εχθρικές νύχτες αγρύπνιας κάθε που η ψυχή μου βασανίζεται πλησιάζει τη δικιά Σου. Άφησε λοιπόν μια ρωγμή στην καρδιά…
Μια ΣΥΝάντηση ταινία βουβή στα δύο χωρίστηκε απ΄ τα ανείπωτα χάθηκε στην παγωμένη νύχτα σαν αδέσποτο ερείπιο με άστεγη την επικοινωνία στην παγερή σιωπή. Υπέθεσα πως η αγάπη ήταν εκτός…
«Αγαπημένε μου φίλε σε περιμένω. Κι ας μπορεί να μην υπάρξεις ποτέ. Με αγάπη ένας δειλός, εγώ.» (Αλέξης Δαμιανός) Αγαπημένε μου φίλε σε περιμένω τα βράδια της μη…
Ζει ένας γέροντας ζητιάνος στη γωνία της οδού Αναπαύσεως και Μεσογείων στο φανάρι . Τύχη να σε πιάσει κόκκινο. Έρχεται με ένα κουτί στα χέρια ζητώντας λίγα κέρματα . Σα…
Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΑΦΚΑ Μου λες: «Ο πατέρας θα με αφανίσει. Ήδη μαζεύει μήλα στο καλάθι.» Πόσο υπερβολικός είσαι μικρέ μου Φράντς. Πόσο μικρός είσαι υπερβολικέ μου Φραντς. Τον τελευταίο…
Πετούν οι μέρες αποδημητικά και μένουν πίσω οι πόλεμοι στους χειμώνες της μνήμης κοκκινίζουν τα δάση απ’ τα πυρά κιτρινίζουν τα φύλλα από τον τρόμο ψάχνει ο νους σπηλιά για…
Η Διορθώτρια Μνήμη Κ. Καβάφη Ωραία και μουσικά τα ελληνικά της, τα περιέφερε στα σπουδαστήρια. Διόρθωνε φοιτητικά πονήματα… Διαπίστωνε βαρβαρισμούς δεινούς στα κείμενα των νέων επιστημόνων κι ας είχαν,…
Μια κουβέντα παραπάνω Βρεθήκαμε μετά από καιρό ο ένας δάγκωσε τον άλλο βόγκηξα δεν αισθάνθηκες κάτι τραγουδήσαμε ένα φράγκο η βιολέτα τραβήξαμε και δυο φωτογραφίες κι ύστερα μάζεψα φθορά …
Πλάνα αμοντάριστα δεν άφησες στο απρόσμενο φευγιό σου. Βλέπεις φρόντισε αυτός, κι εγώ λιγάκι για τη δική σου την υστεροφημία. Αρχικά αιωρούμαι σε κινούμενα χωράφια τα θαλασσιά φτερά μου…
Ένα φύλλο πέφτει το φθινόπωρο, πόσο μικρός είναι αυτός ο κόσμος, ένα ψάρι σε όλη τη θάλασσα, ένα πουλί στον ουρανό, δυο φεγγάρια, το ένα φορτωμένο με δάχτυλα, το άλλο…