Νίκος Παπάνας: Ένα ποίημα (προδημοσίευση)
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ; Συγκεντρωθήκαμε όλοι εδώ, δηλαδή εγώ κι ο εαυτός μου, τρέμοντας, για ν’ ανοίξουμε της μνήμης τη σπασμένη ομπρέλα. Όχι, βέβαια, πως θα μας σώσει από την…
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ; Συγκεντρωθήκαμε όλοι εδώ, δηλαδή εγώ κι ο εαυτός μου, τρέμοντας, για ν’ ανοίξουμε της μνήμης τη σπασμένη ομπρέλα. Όχι, βέβαια, πως θα μας σώσει από την…
Σαν τρόμος κυριακάτικος Λιγόστεψε η μέρα και οι χαρές Ακούς σε τόνο πένθιμο εντός και γύρω γύρω Πόσους γλάρους είδες να γελούν Αυτό το καλοκαίρι; Γέρνει ο σκίνος και διψά…
ήπαψε-νε και έφυγα-με το βαρκάκι τράβηξα-με στ' ανοιχτά κύμα πήρε-μας τους μακρυά κι έσβηνα σιγά σιγά με τους συντρόφους δίχως παρηγοριά σβήναμ' ένας ένας έβλεπά-τους σ' ίδια βάρκα μέσα…
Ας αφεθούμε στην ποίηση Ας μας παρασύρει η ροή της στο βάθος των λέξεων Σαν τον Ληθαίο, που αθόρυβα βυθίζει στα νερά του τ’ απομεινάρια της ύλης κάτω απ’ τις…
ΜΙΣΟ ΦΙΛΙ Μισό φιλί, το ρόδι ακέριο αγόρι που μιλάς την ίδια γλώσσα φοράς ακόμα το πουκάμισο που αγκάλιασα; Το μεσιανό κουμπάκι είναι δικό μου Άκου και τ' όνειρό μου: Στον βράχο αποσταμένη να ξεφυλλώ καβούρια πληθαίνουν ολοένα ένα με ανεβαίνει περνώ του μια καδένα κρεμάται στον λαιμό. ΣΑΝΤΑ ΜΑΡΙΝΑ Στη μια φορά, σ' έναν καιρό στον Ουρανό ή τον Τάρταρο Θα πω να πέσει ο Άνεμος Ν' ανέβει το Φεγγάρι Να βγει απ' την εικόνα της Η Παναγιά η Μαρίνα Να φτάσει ως τα χείλη σου Κι ως σκύβεις να φιλήσει Να την ρωτήσεις να σου πει …
12) Kύκλοι ανοίγουν, κύκλοι κλείνουν. Σαν τις εποχές των ιστοριογράφων. Κλείνει το κερδόκαινο, το σπαταλόκαινο, και αρχίζει η τελευταία φάση του ανθρωπόκαινου. Και η τελευταία των ιστοριογράφων. Κύκλοι κυλούν,…
Δυο βήματα είσαι μακριά Από τα γραφικά του καλντερίμια. Κι όμως δε λες, δε γράφεις τίποτε γι’ αυτά, Μα κι ούτε βρήκες τον καιρό Εκεί να περπατήσεις …
Τελευταίως δεν είμαι τόσο ευδιάθετη γι΄ αυτό παίζω παιχνίδια τη σιωπή ντύνω με κείνο το βεραμάν παρεό που κάποτε έλεγες μου πάει και ασάλευτη το σούρουπο στον καθρέφτη του μπάνιου…
Η εφημερίδα Ένας που μιλάει μόνος του την ώρα που κατηφορίζω προς το κέντρο της πόλης εκνευρίζεται επειδή έχω διπλωμένη στη μασχάλη μια εφημερίδα. Καγχάζει κουνάει τα χέρια του νευρικά…
ΧΑΛΕΠΙΟΣ ΠΕΥΚΗ Ποτέ δεν ζήσαμε χωριστά. Κι όταν πέθανε βρέφος μεγάλωνε μέσα μου σε πένθος μεταξωτό. Κι όταν μεγάλωσε πολύ ξαναπέθανε. Κι ήταν πάλι βρέφος μα είχε άλλο σώμα.…
Στοχάσου Οι μαύροι δαυλοί θα ξανάρθουν αργά δρασκελίζοντας του θερισμού τον χρόνο νεκρούς ανέμους να σηκώσουν ξανά Ποιος θ’ αντιμετωπίσει τις νεκρές ψυχές τους; Μαραίνονται οι άνθρωποι τ’…
Αμήχανοι στοχασμοί τέμνουν τη Γλώσσα κατά μήκος. Το αλφάβητο υποσυνείδητα κινείται – μετακινείται καλλιεργώντας ποιήματα. Πρόκειται για προϊόντα επιδοτούμενα, καθώς, απαιτούνται ποσότητες από έμπνευση, μεταφορές, παρομοιώσεις, σιωπές, φως, έρεβος,…