Τρεις βράχοι λίγα καμένα πεύκα κι ένα ρημοκλήσι και παραπάνω/ το ίδιο τοπίο αντιγραμμένο ξαναρχίζει 40 χρόνια τώρα πάντα το ποίημα ‘Μποτίλια στο πέλαγο’ μου θυμίζει το Copy Paste.…
Κοκκινοσκουφίτσα Σ' εκείνα τα τοπία συνήθως χιόνιζε. Εγώ ήμουν κορίτσι. Κάποιοι με μπέρδευαν με τουλίπα —ή με αηδόνι· κι εγώ ήμουν περήφανη για τις μεταμορφώσεις μου. Μια μέρα, το κόκκινο…
Φτερωτή η χρησικτησία. Για την κυριότητα ακολούθησα τις οδηγίες εκπαιδευτή: Στην αρχή όσο αφήνεις το κλουβί ανοιχτό με ένα σκοινί θα δένεις τα φτερά του πάνω σου ταυτόχρονα θα κάνεις…
Δυο σταγόνες όνειρο τα εβένινά της μάτια Πίσω από την ίριδα καθρέφτες φλούδες πορτοκάλι Κι ο θάνατος σε μια γούβα γλυφό νερό Σε μια στενή λωρίδα γης, στη ρίζα του αρχαίου…
«Μια μέρα εκεί που περπατούσα νόμισα πως άρχισαν να μου μιλούν τα δέντρα, είπα δεν μπορεί, κάτι σημαίνουν τόσα θροΐσματα. Σταμάτησα για λίγο και στάθηκα στη σκιά του ενός. Το…
22 Ιουνίου Ποια Δήμητρα σε πρόσφερε στον κόσμο; Ελένη, Κύπριδα ή Περσεφόνη, όπως και να σε πουν θα σου ταιριάξει. Γυναίκα γήινη κι αιθέρια συνάμα, γέννημα θερινού ηλιοστασίου, που…
Πυθία, υπέργηρη Μιλούσε αργά και σιγανά με φωνή λίγο σπασμένη, τραχειά κρατούσε ωστόσο μιαν αρμονία ποτάμι απέραντο από ήχους από φθόγγους και φωνήεντα ποτάμι που ήξερε το δρόμο του…
Ορφέας και Ευρυδίκη Αχ, αν μπορούσαμε να γυρίσουμε Τον Χρόνο πίσω, Αν ακυρώναμε χειρονομίες, στάσεις, βλέμματα, Τα λόγια πετούν, ποιος τα καταμαρτυράει… Αχ και να μπορούσαμε να ρίξουμε Μαύρη…
Ξόρκια ξέξορκα γύφτος βαράει το ντέφι ντιρλιντί γλιστράει το κέρμα στην πλατεία γκλιν γριά η μαϊμού ούτε που το κουνάει μόνο φτύνει και μούντζες ένα γύρω στον αέρα δίνει…
ΥΠΟΓΛΥΚΑΙΜΙΑ Πεσκέσι εκείνο το τσίγκινο κουτί με τα ακριβά, τα γαλλικά μπισκότα. Από τότε, έγιναν τ' αγαπημένα της. Κράταγε και τα κουτιά για να φυλάει εκεί όλα όσα η μνήμη…
παιδικοί λυγμοί ηχούν από μακριά εσύ τους ακούς; *** Χειμώνας μόνο όλο τον χρόνο εδώ βόμβες χιονίζει *** χάθηκαν ήδη σαράντα τρεις χιλιάδες για ζωές μιλώ *** σεντόνια λευκά κορμάκια…
Εγώ ο Σίσυφος Για δεκαετίες πορεύτηκα, φιλομαθής κι ενθουσιώδης, σαν αδαής πρωτοετής. Καλλώπιζα το χρόνο με ρεμβασμούς και μύθους κι όλο φροντίδα, τους κατέγραφα. Στα διαλείμματα, περιπατούσα στο βουνό…
