Βάλτερ Πούχνερ: Eρωτηματικά ενός Λαζάρου
Ποια γλάστρα να ποτίσω με το λίγο αίμα μου; Ποιο όνειρο να βυζάξω στα στήθη μου να μη γυρίσει βρικόλακας και σαρκοφάγα ανεμώνη; Σε ποιο έργο να δώσω τη λίγη…
Ποια γλάστρα να ποτίσω με το λίγο αίμα μου; Ποιο όνειρο να βυζάξω στα στήθη μου να μη γυρίσει βρικόλακας και σαρκοφάγα ανεμώνη; Σε ποιο έργο να δώσω τη λίγη…
στη γειτονιά που πάλλει η ψυχή του κόσμου Αυτό το Πάσχα σταυρώνεσαι Χριστέ μου σ’ ενός παιδιού το σώμα Ρίξε ένα βλέμμα στη γειτονιά που πάλλει η ψυχή του…
Ο Franz με σύστησε σαν αδερφή του Δεν κατάλαβα τότε γιατί, αλλά γενικώς είχε πλάκα ο Franz Χαμογέλασα εγκάρδια στον έμπορο φίλο του, αποδεχόμενη την καινούρια μου ιδιότητα Συνεχίσαμε τον περίπατό μας στη…
(Μυρσίνη και μυρσίνες) Κ’ εγώ δε θε να κουρφευτώ κι αγνώριστο να μ’ έχου, μα θέλω να φανερωθώ, κι όλοι να με κατέχου. ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ, Ερωτόκριτος …
Σήμερα μπήκες στο δωμάτιο φορώντας μια υποκύανη αχλύ, θολή σαν που θαμπώνει καθρέφτης από ανάσες αδιάφανος στους ανυποψίαστους . Σήμερα περπάτησες αγέρωχα κι ανέγγιχτα δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω αν…
https://www.youtube.com/watch?v=hZ-jYmpMSOc «Ο Δρόμος» Ποίηση: Μίλτος Σαχτούρης Μουσική: Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου Ερμηνεία: Κώστας Θωμαΐδης Ενορχήστρωση: Θοδωρής Χατζηλάμπρου, Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου Παίζουν οι μουσικοί: Δημήτρης Παπαλάμπρου - κιθάρες Θοδωρής Χατζηλάμπρου - πλήκτρα Απόστολος Καλτσάς…
Ποιητικό αξίωμα "Τέτοια Γυναίκα του Βίου Αξίωμα/ από Σάρκα και Χρυσάφι Όμορφη στ' Αλήθεια" Πωλ Ελυάρ Να μιλήσω γι' Αγγέλους στην εποχή μας; Το κρασί μου…
ΡΙΖΑ ΕΣΥ, ΑΝΘΟΣ ΕΓΩ Βαγορή¹, η Λία² σού μιλώ. Σε θωρώ στο κελί να σε σκέπει σεντόνι γαλάζιο, φωσφορίζουν οι παλάμες σου σαν γράφεις, χύνονται οβίδες οι στίχοι απ’…
Δεν θες καμία άνοιξη να χάσεις Άνοιξη, και στα μάτια κόλλησε μια θλίψη όπως κολλά η άμμος σε μάγουλα υγρά Ρίχνεις νερό με τις χούφτες αλλά η άμμος δεν…
ΔΗΜΙΟΣ Αυτή η άνοιξη δεν ήρθε για καλό. Ήρθε για να πάρει, όχι για να δώσει. Ξεγελάει τους άμυαλους και τους νεκρούς. Παριστάνει το καλοκαίρι προκλητικά, ενώ είναι μεταμφιεσμένη…
Το ευ που απώλεσες Της γυναικείας μου μορφής τη μυστική ευρύτητα Τις ευδίες της Άνοιξης και της καλοκαιρίας Τους εύχυμους καρπούς Δεν είδες Το ευρυγώνιό σου βλέμμα Να…
Καρλάιλ Το τρένο μπαίνει στο Καρλάιλ. Είναι νύχτα. Τίποτα πια δεν σφύζει από ζωή, σ’ αυτή τη γη που δεν μπορώ να εγκαταλείψω, και που την ταξιδεύω και…