ο άνθρωπος που τάιζε γύρω του τα περιστέρια   ή περί βίου αθλιότητος       για κείνον που πλάι μας τάιζε πουλιά ένα γύρω καθώς γύρω του τον εκύκλωναν…

            Η Γαλάτεια των σφαιρών*                  Το κέντρο εσύ, εσύ και οι πλανήτες του γαλαξία μου                μικρή θεά που και στο ελάχιστο κομμάτι σου…

Ο ΓΗΤΕΥΤΗΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ   Όπου πήγαινε και τα δέντρα μαζί του κι οι βράχοι, τα λιμάνια κι οι πόλεις. Ξωπίσω του βήμα το βήμα σιωπηλά  ή και άγρια μεγαλοπρεπή…

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ   Πεταλούδα, δεν ταιριάζει να χαμογελάς στο αγιάζι.  Όλα η φύση τα αγιάζει, θα μου πεις, και τα θαυμάζει.   Συμφωνώ, αλλά να ξέρεις, μ’  όλα όσα κι…

πάντα με τους κυνηγημένους, τους περιθωριακούς, τους ανθρώπους του υπογείου, δεν ξέρω αν είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στη γη αλλά σίγουρα είμαι ο πιο ευτυχισμένος εν ζωή διότι κάτι…

Σούρουπο ξεχασμένο σκαρί Έρημη παραλία Τραβηγμένο στην άμμο κουρασμένο καΐκι Φύκια ξεραμένα αχτένιστα μαλλιά Στο δοιάκι Ταρσανάς νεκρός Το ματσακόνι στη σιωπή μένει Βουβό σήμαντρο μοναστηριού Πού  και πού κρωγμοί…

Μοναξιά   Κάθε Σάββατο ανοίγει τη ντουλάπα με τα πουκάμισα Ανέγγιχτα και νηστικά από τη θλίψη. Η διαδρομή προς το νερό ευλαβική Τα βυθίζει χαϊδεύοντάς τα Τα βαφτίζει ξανά και…

H αιώρηση της μέδουσας   Με λεπτά διάφανα πλοκάμια παλμικές συσπάσεις ρυθμικές οπισθοχωρεί για να προοδεύσει όπως το μυαλό σε λήθη υγρή όταν η φαιά ουσία κιτρινισμένη προσπαθεί να θυμηθεί…

                                                     Ροές                                                               Ι                                         Στην πλάτη του τραπεζιού                                    απλώθηκε το μεσημέρι                                    Κανείς δεν του φέρνει αντίρρηση                                    ίσως να είναι από τα λίγα…

                          Κομψὰ ἡ νύχτα ὑφάσματα                              φοράει στὸ σεργιάνι της…     Φεγγαρόφως σὲ ὀπὲς δαντέλας                           τοῦ Σεπτεμβρίου…

Χτένες, χιλιάδες χτένες γιά μαλλιά μαῦρα, ξανθά καί καστανά, μαλλιά κοριτσιῶν κι εὔχυμων γυναικῶν, λευκά μαλλιά γιαγιάδων. Χτένες κοκάλινες γυαλιστερές μέ ἀλαβάστρινες λαβές κι ἄλλες φθηνές συρμάτινες φθαρμένες πού ἄλλοτε…

ΕΛΛΗΝΙΑΔΑ   Αγαπητοί συνέλληνες, συνάδελφοι και φίλοι,   συνοδοιπόροι ποιητές στο δρόμο της Ανάγκης, ήρθεν η ώρα κι ο καιρός να μας δοθούν εκείνα, που μέχρι χτες πιστεύαμε πως χάθηκαν…