Δέσποινα Μάη: Στο μονοπάτι για τον Αρκτούρο
Σε βρήκα και σε μάζεψα. Υγρό σε πήρα από το χώμα πριν γίνεις πάλι ένα με το δάσος. Χάθηκες δεν ξέρω πώς γιατί και πότε κι έτσι φαντάστηκα τις περιπέτειές σου ιστορίες…
Σε βρήκα και σε μάζεψα. Υγρό σε πήρα από το χώμα πριν γίνεις πάλι ένα με το δάσος. Χάθηκες δεν ξέρω πώς γιατί και πότε κι έτσι φαντάστηκα τις περιπέτειές σου ιστορίες…
Σε αγαπώ απροσδιόριστα είπες. Ακόμα δεν ήξερα ποιος μιλούσε σε ποιον. Είκοσι χρόνια κάποιος Σε περίμενε προσηλωμένος ίσως να ήμουν εγώ γνώριζα πως θα έρθεις. Έβλεπα κιόλας χρυσά μαλλιά…
ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΑ «Τα φάρμακά σου φέρε, Τέχνη της Ποιήσεως, που κάμνουνε- για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή». * Φάρμακα ομοιοπαθητικά, Για οξείες καταστάσεις που συνταγογραφούνται. Να όμως που Παρ’…
μενεξεδί εσπέρας ένα φώς πρόβαλε ροδαλό κι ολούθε σκόρπισε στον ουρανό επάνω μενεξεδί της Αποδόσεως εσπέρας του Αυγούστου ροδινό κι υγρό μετά την μπόρα καθώς προβάλαμε αποκαμωμένοι στα χωράφια…
στην Ελένη Λαδιά* Ολόσαρκος ο θόλος αίνιγμα κλεισμένο στ’ όνομά της μοίρες νερά που μίλησαν βαθιά μες στη λαλιά της και βγάζουν ώς τη μέρα – κλήματα πλάι…
Παννυχίδα Έβρεχε όλη νύχτα τόσο που ο δρυμός μέθυσε και άλλαξε θέση οι ρίζες έπιναν νερό χωρίς χώμα διάβαζαν έκπληκτες τους αστερισμούς και γύριζαν στη νέα πατρίδα. Μετά την…
Χαμογελώντας Ο Σωκράτης, ο Γεώργιος, ο Σώζων… Ο Λούης που κίνησε για το λόφο με σημαία λευκή, χαμογελώντας. Ο padre Camillo που κατακεραύνωσε τους εκμεταλλευτές, χαμογελώντας. Ο Fortino που…
Η ΕΚΤΑΦΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ «Τρίτη 4 Ιουνίου 1946, μεσημέρι στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Ξεθάβουν τώρα – άλλα σε κάσες και άλλα γυμνά κατάσαρκα μέσα στο χώμα – τα αγάλματα. […] Ήταν…
Θερινό Όπως το ώριμο ροδάκινο, με παραφουσκωμένες φλέβες και ξεχειλωμένους νευρώνες το σώμα μας ψάχνει να βρει μορφή στο άγγιγμα του θανάτου. Αμορφία μέσα από τη μορφή, και…
ΜΙΑ ΧΑΡΗ Γλιστρά ο Αύγουστος απ΄ τις χαραμάδες γυμνός στη συκιά της αυλής ψήνει το δέρμα κοριτσιών φλερτάρει με τη θάλασσα παίζει με τα μελτέμια θρυμματίζει το σκοτάδι καρφώνοντας…
ΜΟΝΗ ΣΠΙΤΙ Ξυπνάω τη νύχτα ξαφνικά Κι όσο αραδιάζω ονόματα καλώντας Και τ’ όνομά σου τελευταίο, Σαν έναν κωδικό ασφαλή επιτέλους Που ανοίγει πόρτες, Κανείς. Δεν είσαι εδώ. Μετοίκησες…
1. Άκου. Πέρα να ξεψυχάει μια βροχή Το φεγγάρι μονοκοντυλιά Θεού Μια θάλασσα να μας κοιτάζει Θυμίαμα η ανάσα της Να λαμπυρίζουν δυο ψυχές Ν' ανηφορίζουν Κάποιοι να τρεκλίζουμε Γυμνοί…