Γιώργος Αλεξανδρής: ΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ

Στην κλειστή οικογενειοκρατία, αυτόκλητοι πρεσβευτές με κληρονομιά και χρίσμα, ξεφυλλίζουν το μέλλον τους με απαντοχές και προφητείες, βεβαιώνουν το αύριο με σχεδιασμούς και επινοήσεις, προλαβαίνουν ασύμμετρες δοκιμές και σκόπιμες συντάξεις…

0 Comments

Αριστούλα Δάλλη: ΟΥΤΟΠΙΑ 

Κάθε μέρα για να λέγεσαι πρόσωπο πρέπει να τα έχεις όλα, σύμβολο υπεροχής το παιχνίδι της κυριαρχίας. Κυνηγώντας με νοσταλγία τον χαμένο χρόνο γίνεσαι ενεργό ηφαίστειο για μέρες και νύχτες.…

0 Comments

Κλεονίκη Δρούγκα: δυο ποιήματα

Ημερομηνίες ληγμένες   Αρκετά κουρασμένη πληκτρολογούσε ωκεανό σκέψεων πέντε τ΄ απόγευμα μες το καλοκαίρι Την πλησίασε ορφανός από αντιστάσεις κόλλησε το πρόσωπό του στο βλέμμα της σα να ΄φευγε το…

0 Comments

Αρχοντούλα Διαβάτη: Δυο ποιήματα

  ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΑΜΟΝΗΣ   Είμαι μια αίθουσα αναμονής Δημόσιου Νοσοκομείου με ανοιχτή την τηλεόραση στα πρωινάδικα μπροστά στα μάτια ανθρώπων κουρασμένων που περιμένουν για χημειοθεραπεία. Χειμώνας, κι η πόρτα όλο…

0 Comments

Βάσω Καρακώστα: ΚΑΠΟΤΕ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ

Όταν ακυβέρνητα τα Ιερά κατάρτια, λουστραρισμένα δάκρυα τις έννοιες ξεβάφουνε αλλάζοντας κι αυτά τα πρωτοχρώματα των ίδιων των γραμμάτων. Όταν ακυβέρνητα τα Ιερά κατάρτια, σα να βακχίζει ο νους στο…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: ένα ποίημα

ΔΙΑΚΟΣΜOΣ        Στους τύπους των ήλων, ξανακαρφώνεις, όλο προσοχή, ειρωνικά  πορτρέτα και νωχελικά γυμνά  και δείγματα τέχνης αφηρημένης. Αναρτάς  υπερμεγέθη κάτοπτρα,  να δώσεις την ψευδαίσθηση του βάθους,  πάνω…

1 Comment

Αλέξανδρος Ανθούλης: τρία ποιήματα

Διαίσθηση  «Έφυγες» αλλά   που και που επιστρέφεις    άλλοτε ως θρόισμα   και άλλοτε ως ψιλόβροχο. Η λεωφόρος Πάλι αναστατωμένη η λεωφόρος. Και πότε, άλλωστε, δεν ήταν; Όχληση. Όχληση διαρκής. Οπτική…

0 Comments