Καίτη Παυλή: ένα ποίημα

Τέλος   Αθόρυβα το τέλος γράφεται Άνω τελεία στην αρχή   Κι ακριβοθώρητη η επανάληψη.   Αύριο λες, αύριο πάλι Και κατακόκκινο το αύριο ζεσταίνεται με λόγια Φουσκώνει μεγαλώνει στο…

0 Comments

Ἀναστασία Κόκκινου: ένα ποίημα

Ποιοί κληρονόμοι   Ποιοί κληρονόμοι θ’ ἀδειάσουν τὰ ντουλάπια.   Σιγὰ νὰ μὴ νοιαστοῦν οἱ κληρονόμοι, ἀλλόγλωσσοι θ’ ἀδειάσουν τὰ ντουλάπια ἑλληνικά, μαυριδερὰ ζουλάπια ἄσημα ὅσα φέρναν ταχυδρόμοι.   Θολώνουνε…

1 Comment

Αλεξάνδρα Ζερβού: Πυρπολημένο  θέρος στην Πατρίδα

                                                Πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία   Στη χώρα μας, τα δάκρυα του θεού ποτίζουν τις αυλές, φαρμακωμένα . Η ανάσα του μας καίει τα σπαρτά    και τα…

0 Comments

Φωτεινή Κονταργύρη: Στόχος

ΣΤΟΧΟΣ       Ένα πιστόλι αόρατο στον κρόταφο που με βαραίνει Προβάλλει όλα τα χρόνια μου σε βιβλικά δευτερόλεπτα Εικόνες λέξεις αγγίγματα πράσινα βλέμματα Αγάπες πόθοι ερημιές φωτισμένα σκοτάδια…

0 Comments

Παρασκευή Μπαράκη: ένα ποίημα  

 ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ     Είναι πανέξυπνες! Μηχανές σχεδόν ανθρώπινες Ποικιλία στα εξωτερικά χαρακτηριστικά παρά την τυποποίηση   Εργοστασιακά πλεονεκτήματα Πολυλειτουργικότητα Μεταμφιέσεις Βραδύτητα του νου   Βασικό μειονέκτημα ακόμα έχουν συναισθηματική…

0 Comments