ΝΕΚΡΟ ΤΟΠΙΟ   Μεσημέρι καλοκαιριού η ζέστη παραμορφώνει τους δρόμους λιωμένος πάγος σε φτηνά καφενεία αναθυμιάσεις βενζίνης στα πρατήρια θερμότητα και τσιγάρο στις στάσεις των υπεραστικών τοπίο ιδανικό για μια…

 -1- Να αναπνέω σιγανά Το στήθος μου σαν τζάμι Φτηνό και μερεμετισμένο Μπορεί να καταρρεύσει Έντομα Θα μπούνε μέσα μου Βουϊτό Σαν το δικό μου όταν αγρίευα Υπόγειοι σπόροι περίεργοι…

Ένα διάλειμμα    Καταπιεσμένα πάθη της ηλικίας κοιτάν με επιφύλαξη την κλεψύδρα Η άμμος σταματά να γλιστρά Η γριά λογική τα χάνει δεν είναι κατάλληλη εποχή για σχέδια στην σκοτεινή…

Για ένα χειμώνα     Στα πέταλα πάνω της αμυγδαλιάς η Άνοιξη, κοιμάται με τα χέρια της υπομονής της πλεγμένα και τ’ αποκαμωμένα βλέφαρα κλειστά δίχως ούτ’ ένα δάκρυ πάνω…

Θυμάσαι πώς πανηγυρίζαμε τις νίκες στο σχοινάκι; με μια κατακόρυφο τα παπούτσια μας λερώνανε τον τοίχο της μάντρας θυμάσαι που γελούσες; ο κόσμος ανάποδα και εμείς του βγάζαμε τη γλώσσα…

ΝΙΟΒΗΣ ΛΙΘΩΔΕΣΤΕΡΟΣ   (Ιωάννης Λυδος, Περί αρχών της Ρωμαίων πολιτείας, 3.61)   Πώς πέτρωνε η ψυχή του! Σμίλευε στους τριγύρω του πληγές (τις έβλεπες, τις άγγιζες, τις οσμιζόσουν) όμως αυτός…

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ   Νομίζω   το χειρότερο  πως  είναι η θέα του παραθύρου μου. Που  βλέπω τα ποδήλατα ν΄ αναμειγνύουν   χρώματα με το γρασίδι. Πέφτουν συχνά , χαράζουν γόνατα , μα γρήγορα…

Ἄκανθα Ἀσπαλάθων Ἕνα μικρὸ ἀγκάθι, τόσο δὰ ἀπὸ ἀσπάλαθο νὰ βομβάρδιζε τὸ λεῖο μάγουλο τοῦ Βλαδίμηρου ―τόσο δά, δὲν εἴμαστε ἐμεῖς γιὰ καταστροφὲς― ἴσα ποὺ νά ’σταζε λίγο αἷμα γρατσουνιὰ…

Ε Ξ Ο Δ Ι Ο Σ                                                                                    Ξιφολόγχες χαράκωσαν τις μέρες της νεότητάς σου στης  Ιστορίας το ναρκοπέδιο· πόλεμος, κατοχή, αντίσταση φυλακή, εξορία στου εμφυλίου το αποτρόπαιο. Εκεί…

Ποτέ δε μ’ άφησε η ζωή να πλήξω Μου ανοίγει κάθε τόσο μια πληγή και  θλίψης κουλουράκι με κερνά στον πρωινό καφέ συχνά πυκνά Σοφία μου δόθηκε από παιδί με…

                                                           …