Αγγελική Θάνου: ένα ποίημα
ΠΡΙΝ ΑΠ' ΤΟ ΠΑΡΟΝ Για το παρελθόν τρέφω βαθύ σεβασμό. Μου προκαλεί ευλάβεια. Ένα ακατανόητο δέος. Στέκει σαν αμετανόητος φάρος. Αποκαλύπτει παλιές αλήθειες.…
ΠΡΙΝ ΑΠ' ΤΟ ΠΑΡΟΝ Για το παρελθόν τρέφω βαθύ σεβασμό. Μου προκαλεί ευλάβεια. Ένα ακατανόητο δέος. Στέκει σαν αμετανόητος φάρος. Αποκαλύπτει παλιές αλήθειες.…
Η ΔΕΞΙΩΣΗ Τα είχε όλα φροντίσει. Πρόσεξε και την παραμικρή λεπτομέρεια. ΄Ηθελε φεύγοντας να πούνε: "Ήταν μια τέλεια βραδιά." Το σπίτι μονοκατοικία σε προάστιο. Τα έπιπλα κομψά. Τίποτα περιττό.…
ΤΗ ΒΡΟΧΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΙΔΕΣ Κοίταζες τον εαυτό σου στο τζάμι του μπαλκονιού. Σήκωνες το κεφάλι να φτιάξεις φτερούγες * κάποιος σε τράβαγε απ’ τα μαλλιά ....πνιγόσουν, να σε…
In Memoriam Τσικό Οι ποιητές γράφουν ποιήματα για τον έρωτα τον θάνατο τη ζωή τα μελαγχολικά απογεύματα τον υπέροχο ήλιο τον έρωτα τη μοίρα του ανθρώπου τον Θεό υπάρχει δεν…
ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑ Θαρρείς και το δωμάτιό της είναι πάνω σε βραχονησίδα, απ’ όπου αγναντεύει μήπως δει έναν Οδυσσέα να φθάνει απ’ τη θάλασσα. Κι αναρωτιέται όλο προσμονή τι θα είναι…
ΑΛΟΝΣΟ ΚΙΧΑΝΟ Κι έτσι σιγά σιγά, μέρα τη μέρα, τα λησμόνησε όλα: πρώτους αυτούς που έφυγαν ηττημένοι, τον ποιητή, τον δάσκαλο και τον καιόμενο· έπειτα όσους καταφέραν κι επιστρέψανε…
Οι Χειμερινοί Τι κι αν άλλαξε απότομα ο καιρός ένα μεσημέρι του Νοέμβρη οι λουόμενοι ξεντύνονται τις αμαρτίες τους -χωρίς αιδώ- χώνονται στο βυθό της θάλασσας με την ελπίδα…
Τρίπτυχο παιχνίδι Όταν της έδειξε το παιχνίδι με τα βότσαλα που αναπηδούσαν στην επιφάνεια της θάλασσας, ερωτεύθηκε όχι αυτόν αλλά τους ομόκεντρους κύκλους που άπλωναν γύρω τους σαν ηχητικά…
ΟΔΟΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ Οδός Πατησίων διάβηκα την άσφαλτή σου ραχοκοκαλιά μέτρησα τα μαρμάρινα πλευρά σου. Στο λεωφορείο κάποτε ΚΡΑΤΕΙΣΘΕ ΑΠΟ ΤΑΣ ΧΕΙΡΟΛΑΒΑΣ αγόρασα των πέντε εισιτήριο. Ελεγκτής με υποδεκάμετρο το…
Ομίχλη Εγκλωβίστηκα εδώ στα χαμηλά κι ούτε που ξέρω πότε θα σηκωθώ λίγο ψηλότερα, ερωτεύομαι τον άνεμο κι ας ξέρω πως η ένωση μαζί του είναι η καταστροφή μου,…
Πώς από ‘δω; Καλαμιές επιτηρούν, παρατηρούν το σκιερό μου αντίκτυπο απάνω στο σώμα τους. Βρυχώνται, ρωτάνε «πώς από ‘δω;». Δεν βρίσκω τα λόγια να αποκριθώ, κρυφοκοιτάζω μέσα από τη…
ΚΑΡ(Υ)ΔΙΑ ΜΟΥ Στο χλωρό αεράκι Στον ίσκιο σου έρχομαι να κοιμηθώ κι ας λεν πως του θανάτου μοιάζει. Δασκάλισσα της άρθρωσης εγώ η ροδαλή νεκρή απ’ του κορμού σου…