Δήμητρα Δημητρίου: ένα ποίημα

ΕΠΑΙΤΕΣ  ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ   Σκέψου να επιστρέφεις στη χώρα που αναγιώθηκες               κι αυτή να λείπει.                Σαν άφτιαχτη κι αστόλιστη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας· «Ήρθες;» «Μα πού γύριζες;»                Ένα…

1 Comment

Ευμορφία Καλύβα: ένα ποίημα

ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΥΛΗ I Γένος δίχως ρίζα κι αδελφό γείρε να αποκοιμηθείς τελείωσε ο χρόνος σου, άλλος δε σου πρέπει… Στο εδώλιο διαμαρτύρεσαι πότε θύτης πότε θύμα άγγελος και δήμιος, καρτερικά…

0 Comments

Χρήστος Αντωνίου: Πεζό + ποίημα

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ                                                                                      στην Άρτεμη Τζίτζη   Τι να τα κάνω Χάρη όσα δε σου ταχυδρόμησα το ’87. Άλλωστε για σένα ήταν όλ’ αυτά μικροαστικές αντιλήψεις…

0 Comments

Γιάννης Κονδυλόπουλος: ένα ποίημα

ΣΠΟΥΔΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ “να που μ’ αρέσει κι αυτό το βουβάλι του μακεδονίτικου κάμπου, τόσο υπομονετικό  τόσο αβίαστο, σαν να το ξέρει πως δε φτάνει κανείς πουθενά” Γιώργος Σεφέρης, Ωραίο φθινοπωρινό…

0 Comments

Δήμητρα Δημητρίου: ένα ποίημα

Blue Bungalow   Τον κατέβαζαν σε πυκνοδομημένο πλαίσιο, χωρίς βάθος, καθώς ο Αλόνσος Κιχάδας, πάνω απ’ το τζάκι του σκυφτός, μα αυτοκρατορικός, με γενειάδα, καλοχτενισιά και το μακρύ κοντάρι σκάρωνε…

0 Comments