ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ   τοῦ Γιάννη Κιαγιᾶ     Τὸ βιολὶ στὴν Ἀμμόχωστο τόσα χρόνια τί παίζει καὶ λυγάει τὸ τραγούδι του              τ’ ἀδειανὸ τὸ τραπέζι.                       Καὶ μετράει…

ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ   Συνταξιδιώτες είμαστε όλοι στον χρόνο, διαδρομών περιορισμένων· κι αυτός γελάει και ταξιδεύει· κι όλο ταξιδεύει, χωρίς να νοιάζεται, καθόλου, αν είδαμε τα πάντα κι αν όλα…

ΕΞΩΣΗ   Το μόνο σπίτι δεν κινείται. Έχει μια γροθιά στο πάτωμα μια μεγάλη στον τοίχο ταμπέλα. Απέμεινε μονάχο Το αγιάτρευτο σημάδι του  επιπλέει στον αέρα που ανασαίνει. Το σπίτι,…

ΣΥΝΘΕΣΗ ΠΟΛΗΣ ΜΕ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΑ ΟΡΤΥΚΙΑ   Η πόλη μας είναι μια πόλη ανάστροφη που ζει στα πέλαγα μα κολυμπάει στη στεριά διαβάζει τα σύννεφα και μάς αντιγράφει καθώς…

ΕΜΠΝΕΥΣΗ   Πάντα έβρισκα το λευκό χρώμα ψυχρό και αδιάφορο. Εκείνο  που με γοήτευε ήταν το μαύρο. Στα σκοτεινά μονοπάτια του θέλω να κυνηγώ με ξόβεργες αγριοπούλια Δεν θέλω να…

ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΘΕΩΡΗΜΑ   Για την Παυλίνα   Σιωπή/ σκοτάδι/ κενό/ ανυπαρξία/ θάνατος. Οι φίλοι κάτω από χειροκροτήματα κοινού αδύναμου να καταλάβει παίζουν τον τελευταίο τους ρόλο υποκλίνονται λένε το ύστατο…

Βαριά η πέτρα. Προς τα κάτω με τραβά μα θα πετάξω. Σκληρή η νύχτα. Μου χρέωσε ακριβά τον κάθε στίχο. Έβαλε φωτιά να κάψει το παρελθόν κι έγινε στάχτη. Φιλί…

ΞΕΦΥΛΛΙΣΜΑ ΖΩΗΣ Παιχνιδιάρα η βροχή, σιγοψιθύριζε τα ερωτόλογά της στη μάγισσα νύχτα και τ’ αδέσποτο τ’ ανέμι, αλήτευε με γλυκοσφυρίγματα σε φυλλωσιές και σοκάκια. Και στάθηκα πίσω απ’ το τζάμι,…

Το κόκκινο και το μαύρο   Κυριακή πρωί, ίσως και Σάββατο ή και… δεν έχει σημασία. Μια κοπέλα διασχίζει τον δρόμο. Φορά κόκκινο μπουφάν και μαύρο παντελόνι. Στη γωνιά χάνεται…

ΠΙΑΣΜΕΝΟΣ Σε μέρη βουερά, σε ύψη μεγάλα Στον κρύο καιρό με πέταξαν τ’ αφτιά μου απόψε. Τα μάτια μου χάντρες γυάλινες Τα σωθικά μου βγαλμένα Τα φτερά μου κολλημένα Βαλσαμωμένος…

ΞΥΠΝΗΣΕ   Γύρισε από το ταξίδι και ήταν πανευτυχής. Από την απόχη της μνήμης είχε ξεφύγει το όνειρο αλλά της άφησε μια ηρεμία μια έσχατη πληρότητα τέτοια που δεν μπορούσε…