24, Τρίτη Συμεών Θαυματοστορείτου (το όνειρο) Μαύρο τυφλό χωρίς σφυγμό. Enter. Σπινθήρας νου. Υδρόβιο. Πουλί. Θηλαστικό. Μεγάλο, τρομαγμένο τρωκτικό του χρόνου. Save. Εγκατάσταση συγκάτοικου. Όλων…
Ήμουν ανάσα. Δεν είχα θέμα, δεν είχα πρόθεση και κατάληξη – μα κατέληξα ρήμα, ένα ακόμα, που εκμισθώνει την ενεργητική ή την παθητική φωνή του στην…
Ηλιοβασίλεμα Το ηλιοβασίλεμα δικαιώνει Ακόμα μια χαμένη μέρα Στο άγχος τής βιοπάλης Στον αγώνα τής επιβίωσης Στην καταναλωτική μανία Για πράγματα περιττά Καλοδιαφημισμένα ωστόσο. Στην ξεπλυμένη μνήμη Τα θαλασσόκρινα…
Ιδού της όασης ο νερένιος κήπος στις εσχατιές του χρόνου μια καμήλα στην πλάτη κουβαλά τη νύχτα και μια άλλη τη μέρα φέρνει που αχνοφαίνεται Ιδού του καταρράκτη ο…
Αυτό το ποίημα δεν θέλει καθόλου να ’ρθει, ίσως γιατί ό,τι ποθήσαμε έχει κιόλας συμβεί σε μια ταινία ασπρόμαυρη που την παρακολουθούν απόγευμα Κυριακής σ’ ένα παλιό σινεμά ελάχιστοι θεατές.…
Αυγουστιάτικο Όσο πλησίαζε η δεκάτη τετάρτη του φεγγαριού, εσύ σίμωνες. ώσπου λύθηκε η ψυχή και γείραμε στην ανάμνηση ν’ αγκαλιαστούμε.
Η Ερατώ Από του φεγγαριού την κοντινή τη στράτα ως και τις απάνω γειτονιές των άστρων, χοροστάσι στήσανε οι μάγισσες της νύχτας, νεράιδες αγγελόμορφες και νύμφες ασπροφορούσες. Στο ξέφωτο, βγήκαν…
Το καθ' ημέραν θαύμα Μισόκλειστο το παντζούρι. Άρνηση και κατάφαση μαζί. Στατική ανάγνωση του παρελθόντος. Λάθη σωρός, ντανιασμένα τα πίνουν κατανυκτικά, παρέα με τη νοσταλγική αναπόληση σε χρυσαφένιες αγκαλιές, τις πιο…
Παραλλαγές Θα πήγαινε σαν σκιά από τοίχο σε τοίχο με μια σφικτά δεμένη θηλιά στο λαιμό σαν μια σάρκα θα κινούσε που βρέθηκε θεόγυμνη πάνω στη γη κι αν…
Ρωγμή Ξύπνησα διαμελισμένη γύρω μου πρόσωπα αγαπημένα ξεθώριαζε το θάλπος της καρδιάς κιότεψαν τα όνειρα και γείραν στα λευκά σεντόνια ποιο τέλος ροκάνισε την ψυχή μου ούτε που κατάλαβα…
Με τους ήχους μιας παλιάς τρομπέτας Τα όνειρα μπουκέτα δροσερά Σφιχτά δεμένα στο κατάρτι του ανέμου Λικνίζονται στον ρυθμό ενός ξέφρενου βαλς Νοτίζει αυτής της θάλασσας η αλμύρα Τους…
Όποιος Όποιος δεν έχει τραγουδήσει παιδί η μουσική θα του μείνει ξένη η μητέρα των αισθημάτων θα του στείλει φιλιά πεταχτά το στόμα της δε θα το αγγίξει. Κύριε…
