Προσγειώθηκες και στάθηκες Ισορρόπησες στην επιφάνεια του νερού Θαυμαστή θεά. Δεν ήξερα τίποτα για τον δράκο μέσα σου Η δική μας γλώσσα δεν προδίδει Υποψία καμιά για την ιπτάμενη θηριωδία.…

Φλογάτες λεύκες Ανεβαίνουν στα ύψη Φθινοπωριάζει        --- Με κίτρινο φως Ο Σεπτέμβρης ξανά Βρέχει δάκρυα       --- Εποχή μήλων Το φως κύλησε δίπλα Κι εσύ λείπεις      --- Οκτώβρης…

[Ό,τι σώθηκε από ποίημα ξεχασμένο χρόνια]   Συντρόφισσα Μούσα Σε συναντώ στα δεκάξι μου με συντροφεύεις πάντα μιλάς κάθε μέρα μέσα μου ψιθυρίζεις τους ρυθμούς και τις λέξεις ξέρω πως…

Η  ΜΕΓΑΛΗ  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ  Μαζεύτηκε η μεγάλη οικογένεια. Εγώ στο τζάμι κολλημένος σαν  χειμωνιάτικη μύγα. Έφτασαν όλοι από μακριά. Τόσος δρόμος μακρύς μες τη λάσπη. Κοιταχτήκανε---δεν είχαν τι να πουν. Οι…

 ΤΟ ΠΑΡΙΣΙΝΟ ΜΑΝΤΙΛΙ     Της ταίριαζε αυτό το ικετήριο δώρο, τεράστιο κι ολομέταξο. Τόσο ακατάλληλο να δέσει μια πληγή, ή να σφουγγίσει δάκρυα, ή ν’ αποχαιρετήσει. Όμως, χωρούσε μια…

ΑΡΙΘΜΟΙ Η ζωή ξεκινά με ακέραιους: δυο μάτια, μια θάλασσα δέκα χάντρες στον άβακα. Μόνη πράξη η πρόσθεση μόνη ύλη το όμοιο, και ο πλούτος ακόμα απλός. Μα λαχτάρα γεννιέται…

ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ  ΕΠΙΘΥΜΗΤΙΚΟΝ Είναι Αξίωμα: Αν εξουσία του φωτός δοθεί στο βλέμμα…   Στον Λαβύρινθο μέσα σου τόλμα και δες τον Μινώταυρο. ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ  ΕΠΙΘΥΜΗΤΙΚΟΝ Μη είναι Ορδές ενστίκτων  τις…

ΠΩΣ ΝΑ ΣΕ ΠΕΙΣΩ; Στο δρόμο μας για το χωριό, στην Εθνική, Σου δείχνω ένα γυάλινο, ψηλό κτίριο, Πώς τα τζάμια σχηματίζουνε περίτεχνα Σχέδια και γωνίες, πώς λαμποκοπάνε. Μου λες…

ΠΟΡΕΙΑ ΦΘΙΝΟΥΣΑ   Δεν περιφρόνησα τίποτε και στο πιο μικρό μίλησα σα να ‘ταν το πιο μεγάλο στο πιο ταπεινό σα να ‘ταν βασιλιάς. Γι’ αυτό και τα χαμομήλια μου…

Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον. Εγώ έχω νικήσει τον κόσμο είπες˙ Σε πιστεύω αν και δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς.…

Στη σκιά του Κάστρου ΙΙ   Μεταμορφώνονται οι σκιές το βράδυ τις τραβάει το νερό στα σπλάχνα του εδώ κι αιώνες καταχτητές κι υπήκοοι Τα φώτα θάλπουν την Ιστορία ο…

ΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ Κάποτε τ' άνοιγε συχνά να ξεφυλλίσει τα χαρτιά του. Σαν έκανε να τα διαβάσει τα μάτια θολώνανε. Ετσι τ' ανοίγει ολοένα και πιο αραιά. Δεν ωφελεί πια να…