Χρήστος Τσιάμης: ένα ποίημα

Το μεγάλο ξενύχτι                                     μνήμη Γιάννη Βαρβέρη   Ο θάνατος έχει πολλές μορφές. Ετούτη τη φυλάει για τους ποιητές. Κάνει πιάτσα με ταξί. Κι έναν μουχλιασμένο Σεπτέμβρη σταματάει ξαφνικά και παίρνει…

0 Comments

Νίκος Τσιαμανής: δυο ποιήματα

                                      Ινστιτούτο « Rien Être » Είμαι μόνος. Γερνάω. Παχαίνω. Χάνω τα μαλλιά μου. Κανείς δεν με κοιτάζει στο δρόμο. Αισθάνομαι αόρατος. Για να περιποιηθώ τον εαυτό μου και να με μπουστάρω,…

0 Comments

Παναγιώτα Λάσκαρη: Ἐλαίη τανύφυλλος

Ἐκκρεμὴς πάνω ἀπὸ ἕνα βάραθρο καθαρότητας ἡ ποίηση -παιδιόθεν τὸ μυστικὸ ποὺ δὲν λέω- ἀνήλικη βερβένα ὑπνώττουσα σὲ ἀναζήτηση κήπου τὰ ὀνόματα ἐπικαλεῖται   τραυλὴ περπατώντας στὴν ἁλμυρὴ ἐπιφάνεια βυθιζόμενες…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: Αποξένωση

Πόσο απομακρυνθήκαμε, για χρόνια, κι ας ζήσαμε τα νιάτα μας αρμονικά σαν συναγωνιστές αχώριστοι.   Έπαψα τελικά να τον παρηγορώ, να νοιάζομαι για τα αισθήματά του κι ούτε τον συμβουλεύω…

1 Comment