Mαρία Πανούτσου: Ένα ποίημα
Επιμελώς Είμαι εδώ να σας θυμίζω, όσα θέλετε επιμελώς να ξεχάσετε Τα μυστικά κρύφτηκαν σε εκείνα τα χρόνια, όμως τα κράτησα σφιχτά κλειστές οι χούφτες, να μην χαθούν…
Επιμελώς Είμαι εδώ να σας θυμίζω, όσα θέλετε επιμελώς να ξεχάσετε Τα μυστικά κρύφτηκαν σε εκείνα τα χρόνια, όμως τα κράτησα σφιχτά κλειστές οι χούφτες, να μην χαθούν…
Παντομίμα Τα παιδιά ακροπατούν Ισορροπούν με τσακίσματα Στην τεντωμένη μελωδική γραμμή Ανοίγουν τα φτερά τους Με ελπίδα Μήπως χωρέσουν μέσα τους Όλο τον κόσμο Παρακολουθώ από κάποια απόσταση Λαθραίος…
17 ΞΕΝΙΣΤΗΣ Εντός ονείρου όνειρο: Ότι όλα μπλακ χιούμορ ήταν- οι νεκροί, ζωντανοί στη ρουτίνα σαν άλλοτε ήδη αβλαβείς κι ερωτοπαθέστατοι προαυλίζονται μα στο πλάνο φαίνεται ξενιστής φολιδωτός. …
Δέηση Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν’ αντικρίσετε τον ήλιο. Γιώργος Σεφέρης, «Το ναυάγιο της “Κίχλης”» Για τα δάση τα έκπαγλα που φλέγονται έκπληκτα Για τους δούρειους…
Το πικραμένο νερό Ήρθανε πάλι απρόσμενοι και βάρβαροι επισκέπτες Και μου χαράξαν το κορμί και το μυαλό Και να ‘μαι τώρα κορμός χαραγμένος εγώ Κάτι σαν δάκρυ να στάζω…
Από τα ποιήματα δεν μπορείς να ζήσεις. Δεν εννοώ αυτό που λίγοι το κατάφεραν Αλλά εκείνα τα κενά ανάμεσα στις πτήσεις Που δίποδα φτεροκοπάμε με ή χωρίς φτερά Στο χώμα-…
Δέηση Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν’ αντικρίσετε τον ήλιο. Γιώργος Σεφέρης, «Το ναυάγιο της “Κίχλης”» Για τα δάση τα έκπαγλα που φλέγονται έκπληκτα Για τους δούρειους…
ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΓΑΡ Στο πρώτο σου βήμα, μ’ εκείνο το καθάριο και βέβαιο βλέμμα, γύρισα την πρώτη μου σελίδα. Την πρώτη φορά που αμήχανα πρόφερα μισόλογα με κόμπους, μου έγνεψες την…
Την μια , την χλεύαζαν από παιδί, που μάζευε ζιζάνια απ’ τους αγρούς κι όλο στοργή, τα μεταφύτευε στον κήπο κι ετοίμαζε ποτά, πικρά και δύσοσμα. Την άλλην όμως την…
Ήμουν «υπότιμος» εκπαιδευτικός, αφού δεν πρόλαβα να πάρω διδακτορικό τότε «…
V / ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ Τα άλλα νησιά στο βάθος του πελάγου προσμένουν την ανάδυση Ο άνεμος βρίσκεται παντού. Παίρνει δρόμο ποταμού με πικροδάφνες και πικραίνεται παίρνει δρόμο του…
ΝΕΚΥΙΑ Αυτή η νέκυια ποτέ δεν γίνεται σωστά εδώ κάτω γιατί δεν έχουμε καιρό. Μένουν μονάχες κάτι νυχτερίδες ντροπαλές, πιασμένες στα τοιχώματα της σήραγγας, ψυχές της μάνας μας, και περιμένουν…