ως πότε   προσμένεις το αύριο και χάνεις το τώρα ως πότε;   σιωπή   νοσηρή οχλαγωγία το ρόδο ανθίζει μέσα στη σιωπή   καταφύγιο   ο κόσμος καταρρέει…

Breton   Αν έχεις όρεξη μη σταματήσεις πάρε αμέσως το μολύβι σου και γράψε ό,τι σου κατεβεί μην πάρεις καν μια ανάσα σαν τον αέρα είναι η έμπνευση ρούφα τον…

1 Μένουμε σπίτι Μα όμως το μυαλό μας Εκεί πηγαίνει 2 Μένουμε σπίτι Το χαμένο χρόνο μας Αναζητώντας  3 Μένουμε σπίτι Κι η αυγή δεν φαίνεται Στο πάνω ράφι 4…

Μάσκες,     φορεμένες πάνω σε άλλες                                        μάσκες, πασχίζουν να κρατήσουν την ανάσα.                                      Άνθρωποι,          περπατούν ρομποτικά,          σε δρόμους άγνωστους. Τρένα,           φορτωμένα ελπίδες,            στέκουν ακίνητα,                   …

 ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ    Ανάμεσα φόβου και θυμού ναυάγησαν τα πλοία σου. Ύστερα μόνο ο βυθός. Καθρέφτης του κόσμου η θάλασσα. Το φως μια αντανάκλαση.   Συνεπώς βρίσκεσαι τρίτος από της Αληθείας.…

Ι Νʼ ακούς πάντα Νʼ ακούς το μεγάλωμα της νύχτας Νʼ ακούς των χεριών τον ψαλμό το ξεκόλλημα της πέτρας απʼ τον τοίχο Νʼ ακούς το φυτό που τρίζει το…

«Πλην, όμως, Λαμπρή»   Ωραία ήταν η Λαμπρή Περίλουστη στο φως ημέρα Κι  οι Πασχαλιές στο άνθος Μέλισσες τρελές βομβίζουν Σε μίσχους χρωμάτων Ζαλισμένες-σκνίπα-από την ευωδία Κι η γύρη ερεθιστική…

Πιλάτος και Κλαυδία Σαν ν’ άρχισε να μου αρέσει του Επιτρόπου Ιουδαίας η θητεία, ω Κλαυδία. Όχι, δεν είναι τα πολύτιμα, τα πορφυρά ενδύματα ούτε τα εξαίσια αρώματα του κέδρου…

Λάμπει η αγάπη Σ’ αγκαθωτό στεφάνι Κάθε σου Πάσχα     Πάλι και πάλι    Είναι παρών παντού  αλλά έχει από χρόνια πια σωπάσει  Μύστης κρυφής ελπίδας  και γνώστης ουράνιων…

Ραββί, γιατί βρίσκομαι εδώ; Εγώ δεν ήθελα να ζήσω του σύμπαντος η μήτρα άωρο με απέβαλε κι άσπλαχνα η ευσπλαχνική μ’ έστειλε στη ζωή Αλλά δεν ήμουν σαν τους άλλους:…

                  «Ιούδας…προσελθών τω Ιησού είπε: Χαίρε ραββί, και κατεφίλησε αυτόν. Ο  δε Ιησούς είπεν αυτώ: εταίρε εφ’ ω πάρει».                 (Κατά Ματθαίον, κεφ.Κς, 47-50)   Η νύχτα ήταν μαγική…

 Γραμμικός επιταχυντής   Πώς τ’ αυλάκια του μυαλού Για να διώξουν το φόβο Πέταξαν στ’ όνειρο! Σε στιγμές καλές άλλων εποχών, Σε κείνο το σούρουπο Στην Παμβώτιδα, -άκου να δεις!-…