ΜΥΓΑ   Κομμάτια των ματιών της ο φακός Βλέπει το ’να σκοτάδι, τ’ άλλο φως Στο ’να κομμάτι χώμα Στ’ άλλο ουρανός Εκεί παραφρονεί και γίνεται οίστρος    ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ…

ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ   Επιτέλους κάποιος πρέπει να θρηνήσει τη χρεωκοπία του έρωτα.   Δέκα χρόνια έχω που το λέω κι όλο δεν προλαβαίνω.   Επίσης κάποιος πρέπει ν’ απαντήσει: Τελικά πώς…

Ύστερα από καιρό πολύ, -πόσες δεκαετίες;-  και πάλι τον συνάντησες.   Έμοιαζε με  παιδί κλαμένο που το χαϊδεύεις βιαστικά και το στέλνεις να παίξει,  μη σε καθυστερήσει στη δουλειά.  …

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ Οι λέξεις καμιά φορά αυθαδιάζουν. Ειδικά το πρωί μέσα στο γκρίζο και με την υγρασία να σου τρυπά το δέρμα. Προσπαθείς να τις βάλλεις σ΄ένα κήπο ευφρόσυνο γεμάτο…

                     Κόμποι σε μαύρο μετάξι                                    Μη                          …

ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ     Πῶς νά μιλήσω με τά δένδρα τή γλῶσσα τῆς ὑπομονῆς ἐγώ, πού δέν ὑπέμεινα μήτε γιά ἕνα καλοκαίρι τόν δίκαιο ρυθμό τοῦ οὐρανοῦ;  …

Όταν η άφιξη μιας εποχής    Όταν η άφιξη μιας εποχής αναγγέλλεται με κρίνων σάλπισμα το γνωρίζεις πρώτα απ΄τα πουλιά το αλάθητο της φύσης, φτερούγισμα της αλλαγής  κι όταν οι…

 ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΑΠΛΟ Σούρουπο μπήκε και πάλι στο σταθμό σκυφτός απ’ των αποσκευών της ζωής το βάρος. Έβγαλε εισιτήριο απλό κι αγκομαχώντας ήρθε στην πλατφόρμα. Όσα μαζί του κουβαλά - κι…

                      Στον τόπο που τελευταία επισκέπτομαι, τα γκρεμισμένα σπίτια  ορθώνονται σιωπηλά την νύχτα. Ζητούν κήπους, κερδίζουν το χορτάρι, τα φυτά,…

                                                           …

ΛΥΚΟΣ Ουρλιάζω τις λέξεις μου στο φεγγάρι στο χαρτί το μελάνι μόνο, φυλακισμένο.   ΠΟΙΗΣΗ Μια πράξη διαρκής μονότονη χωρίς σημασία μπροστά σ’ ένα καθρέφτη μια παντομίμα ξεψυχά.   ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ…

Το κουτί Ο άγγελος της ιστορίας δεν κοιτάζει προς το παρελθόν. Ο άγγελος της ιστορίας έχει μάτια διεσταλμένα, και στόμα που χάσκει ανοιχτό και φτερά τεντωμένα, αλλά δεν κοιτάζει προς…