Αλεξάνδρα Ζερβού: Το κοριτσάκι με τα σπίρτα
Τόσες φορές μες στο σκοτάδι το είχε αφηγηθεί στον εαυτό της πολύ αλλαγμένο. Στο τέλος, δεν πέθαινε το κοριτσάκι. Δεν ήταν ορφανό , είχε μητέρα. Το στελνε σε θελήματα και…
Τόσες φορές μες στο σκοτάδι το είχε αφηγηθεί στον εαυτό της πολύ αλλαγμένο. Στο τέλος, δεν πέθαινε το κοριτσάκι. Δεν ήταν ορφανό , είχε μητέρα. Το στελνε σε θελήματα και…
Χριστούγεννα όπως ήταν είναι Στην Αρχή Χριστούγεννα Δεν ξέρεις αν είναι καλά ή κακά αφού ακόμα δεν ξέρεις τι είναι Χριστούγεννα Χριστούγεννα είναι ένας κύριος με καπέλο και γυαλιά με…
Toυ στίχου η θεότητα Δώσε μου χώρο για τα φτερά μου εσύ που είσαι γενναιόδωρη με όλους δώσε μου χρόνο να αποκτήσω διάρκεια κλωστή δίχως άκρες για τον σκοινοβάτη δώσε…
αβοήθητος αποστεωμένο ανέτειλε το χέρι από τον τοίχο "βοηθήστε με, είμαι αβοήθητος" όσο μια παλλόμενη φωτεινή γραμμή χώριζε με ασάφεια τον υπόγειο στα δύο η σάρκα που σου απέμενε…
Ένα λουλούδι μου χάρισες μάτια μου και τώρα δε ζεί Διώχνει η σκέψη ό,τι απ’ την καρδιά μου δεν αντέχεται Πια δεν τολμάω δε θέλω να τολμήσω Συμπυκνώνομαι…
ΓΑΛΑΖΙΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ Επάγγελμά μου το γαλάζιο αδιέξοδο, η καλλιέργεια των ιριδισμών σου. Θρησκεία και ζήλος της μορφής σου, στιλπνής αυγής περισπωμένη. Υπαινιγμός ολάνθιστης βροχής, φιλί αλεξίπτωτο. …
Ίσως η θάλασσα Μεταξύ κενού και καινού μια ανυπόταχτη πολιτεία κατοικημένη από μυστικές παραστάσεις παραπέρα τίποτα ίσως η θάλασσα κι ένα άσπρο φουστάνι ξυπόλητο στα πέτρινα δρομάκια, στην άκρη γνώριμων…
Ο ΟΥΡΑΝΟΣ Μέσα μου υπάρχει ένας άλλος ουρανός το ίδιο απέραντος κι αυτός δίχως αρχή και δίχως τέλος. Σύννεφα τον σκεπάζουνε συχνά. Αστέρια τον στολίζουν και φεγγάρια. Ήλιοι λαμπροί ανατέλλουν…
ΑΣΚΗΣΗ ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ Κι όμως, κινείται. Κάτι το απειροελάχιστο προστίθεται Και αφαιρείται. Σημειώνω μια ανεπαίσθητη μετατόπιση. Μια επιτάχυνση στον ορατό Μια επιβράδυνση στον αόρατο κόσμο. Μάταιες δοκιμές πάλι και…
ΤΡΕΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΜΕΤΑ Η χρυσή τομή της ηδονής, μάλλον είναι ο τέλειος συνδυασμός ζωής και θανάτου, που μακρόσυρτα στοιχειώνει δωμάτια σε φθαρμένα σπίτια. Δυσανάλογη η ώρα με το φως…
I. Πιστοί και φέτος στο καθήκον, χάραμα θα ’ρθούμε προσκυνητές στην πέτρα, το χώμα να στολίσουμε με μια αγκαλιά φρέσκα χρυσάνθεμα κι ένα μεγάλο κόκκινο γαρίφαλο. Η σκέψη…
Στη βάρκα την στοίβαξαν, δέμα ανεπίδοτο χωρίς αξία και χωρίς όνομα. Στο νησί έβγαλε το σωσίβιο, της έδωσαν να φάει. Όταν τη ρώταγαν, τρέμαν τα λόγια της κακόηχα, ψευδά.…