Αδυναμία γίγαντα μιας φασολιάς που σε ουρανούς ορθώνεται δυνατότερη παρά ποτέ «Ανθρωπινό κρέας μου μυρίζει», γρυλλίζεις. Σπασμωδικά με έξοδο που σβήνει η σήραγγα του στόματός σου δονείται. Τι λαίμαργα…
Ανθρωποκάμπιες Μεσ’ τα κουκούλια μας κρεμόμαστε Περίκλειστοι Μόνοι Απ’ την αυγή του σύμπαντος Αιωρούμενοι Σε δέντρα ουρανοξύστες Το στόμα γεμάτο νήματα Το βλέμμα σφαλισμένο Είμαστε Το ερωτηματικό του κόσμου.…
Ο διάκονος Ανδρόνικος είδε καθ’ ύπνους Μάχαιρα πνιγμένη στο αίμα και Σπουργίτια με σφαγμένους λαιμούς Να γυροφέρνουν στα στενά της Λευκωσίας Μα το ’πε κι ο λοξίας γέροντας Θεόδουλος Δραγάτης…
Είμαστε από τα ίδια υλικά φτιαγμένοι κι όμως τόσο διαφορετικοί Όταν αποκάμω ανοίγεις την σκιά της φτερούγας σου Όταν αποκάμεις ξεδιψάμε από την ίδια ρίζα Μας χωρίζει ένας καθρέφτης…
1 Γ ι α μ ι α ζ ω γ ρ α φ ι ά Διυλίζω τη νύχτα Βαθύ μπλε απλώνω Στις επιφάνειες Το φως να περνά Διαγώνια Με…
Το πορτρέτο είναι ακόμη στο καβαλέτο του καλλιτέχνη και ακριβώς κοντά στο παράθυρο ν’ ατενίζει, σαν ηλιοτρόπιο, το μεγάλο αστέρι της μέρας. Η απόσταση που μας χωρίζει δεν είναι μεγάλη και…
Κυριακή, 22 Ιουλίου Στυφός Ιούλης Θάνατος στυφός Τα δώρα του Ιούλη Στ’ αλώνι θλίψη Δευτέρα, 23 Ιουλίου Νύχτα φωτιάς Καμένο δάσος Σε καλοκαίρι…
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΟΥ Κανένα από τα πράγματα του σπιτιού μου Δε θα μιλήσει ποτέ με συμπάθεια για μένα. Το στρώμα θα διαμαρτυρηθεί πως λίγο κοιμήθηκα Τα σεντόνια…
Είμαι ο υιός αλλά με αποκαλούν πρωτόπλαστο Υποδύομαι τον ανίδεο βέβαια Ήθελα μόνο να κρέμομαι στον λατρευτό μαστό Μα έγινα ουροβόρου παίγνιο υπέρβασης αναβάτης Όταν μάθαμε τί κρύβω στα σκέλια…
Τόλμησα να μπω μετά από χρόνια στο σπίτι που ονομάζω πατρικό μόνον εγώ Ο λόγος ήτανε βεβαίως να εποπτεύσω τα αισθήματα Να δω αν στέκουνε εκεί αν μένουν ζωντανά…
Θέση για ένα; Ρώτησε το κορίτσι με τα καλώδια στο κεφάλι Κι έστειλε μήνυμα με τηλεκοντρόλ Κοιτώντας ερευνητικά τις εξαρτήσεις μου Έφερα ένα γύρω τον εαυτό μου Εννοείται απάντησα Φοβούμενη…
Όταν είσαι παιδί Όταν είσαι παιδί γαλάζιο πουλί φέρεις πάντα, με περηφάνια, κορώνα, στεφάνι ανεμώνες, στο κεφάλι. Μεγαλώνοντας τρομάζεις, τι πιο φυσικό; Σαν τον Μπουκόβσκι γίνεσαι. Το κρύβεις στην καρδιά…
