You are currently viewing Χρήστος Αντωνίου: ΑΤΙΤΛΑ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ

Χρήστος Αντωνίου: ΑΤΙΤΛΑ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ

Α’

 

Ξέρω…

Θα με ξεφυλλίσεις και θα μ’ αφήσεις μόνο μου

στον ίδιο τόπο μαζί με τα φαντάσματά μου

μαζί με σένα.

Δεν έχω άλλη μέθοδο από το φως,

Στα πόδια σου ένα εκατομμύριο λέξεις νεκρές.

Αν ήξερες τουλάχιστον να διαβάζεις…

να τις αναστήσεις!

 

 

Β’

 

Συνήθισα πια τον καθρέφτη

δίδυμες κινήσεις κι η μοναξιά πολλαπλασιασμένη.

Ούτε καν τέχνη αφού υπάρχει συνείδηση

ούτε καν το αίμα ενός καημού στην αβέβαιη επιφάνεια.

Μόνο μια ρυτίδα στο μέτωπο αφηγείται τα νοήματα

με τον μηχανισμό της επανάληψης.

 

 

Γ’

 

Και πάλι με πλησιάζουν τα ίδια πρόσωπα

ο ίδιος ίσκιος η ίδια πνοή

ψηλαφιστά η όσφρηση

κυματιστά η αγάπη

που πυρπόλησε μια νύχτα τα τριαντάφυλλα.

 

Στο εικονοστάσι μια βυζαντινή Παναγιά

ένα σκεύος άχρηστο

κι ο καημός μου δίπλα στο χαμομήλι

χωρίς μια σταγόνα αίμα.

 

Εδώ βλέπω τα ίδια πράγματα

και λέω τα ίδια λόγια

με χειρονομίες που παλεύουν χωρίς σημασία.

Οι αναπνοές η μια δίπλα στην άλλη νεκρές

κι ο πόνος ανομολόγητος.

Χρήστος Αντωνίου

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ είναι δρ. Φιλολογίας και το διδακτορικό του εξετάζει τη «λαϊκή παράδοση» στο έργο του Γιώργου Σεφέρη, η ποίηση του οποίου τον απασχολεί και σε επόμενα βιβλία και άρθρα. Υπηρέτησε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, χρημάτισε Διευθυντής Λυκείου και Σχολικός Σύμβουλος φιλολόγων στην Αθήνα, δίδαξε στο Ευρωπαϊκό Σχολείο Βρυξελών και στην Ακαδημία Λαμίας, σε επιμορφούμενους δασκάλους. Υπήρξε μέλος τριών Δ.Σ της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων. Έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές, και συνεργάζεται με πολλά περιοδικά.

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.