ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ

Αυτές οι στιγμές δε θα γυρίσουν πίσω

θα μας περιμένουν στον παράδεισο.

Μέχρι τότε θ’ αδειάσουν τα τοπία, τα μάτια

το υγρό τους περιεχόμενο.

Θα μείνουμε γυμνοί ως το κόκαλο

μοναχικοί ταξιδευτές χωρίς προορισμό

χωρίς άλλη μνήμη, πλην των ηφαιστείων

Αυτές οι στιγμές δε θα γυρίσουν πίσω

Αναλήφτηκαν στον ουρανό

Και μας άφησαν μόνους χωρίς την παρηγοριά τους

χωρίς την ησυχία του σπιτιού

τα πλημμυρισμένα στο φως βραδινά τραπέζια

τη μυσταγωγία της ζωής.

Αυτές οι στιγμές θρυμματίστηκαν

πολλαπλασιάστηκαν επ’ άπειρον

γέμισαν το χώρο και το χρόνο.

Δεν έχουμε άλλη ζωή!

ΤΟ ΥΦΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Τα λόγια και τους αλαβάστρινους αρυβάλλους της αγάπης

αιχμάλωτους μη τους κρατάς στο ύφος

μιας ισοπεδωμένης έκφρασης

γιατί θα χάσουν τη μυρωδιά του θυμαριού

που τόσο αγαπάς

θα πέσουν απ’ τα χέρια σου και θα σπάσουν

οι μικρές ερωτικοί λύκηθοι των μυστικών υποσχέσεων

θα ματώσει το αίσθημα τρυπημένο

από τα τριαντάφυλλα που σου χάρισα

πάνω στην παραφορά μου.