ΤΑΞΙΔΙ ΜΝΗΜΗΣ

Ταξιδεύω σε μισοξεχασμένα τοπία

γεμάτα τραυματισμένες μνήμες

και όνειρα που ποτέ

δεν πρόλαβα να ζωντανέψω

Παλεύω με το μανιασμένο άνεμο

που φυσάει ανάμεσα

απ’ τις φθαρμένες μνήμες μου

Επίμονος αγώνας

αντοχής, υπομονής, θάρρους

Προσεγγίζω για λίγο τις λεπτομέρειες

των φρικτών μου αναμνήσεων

μα το σώμα μου είναι γεμάτο πληγές

Πως ν’ αντέξει τόση φωτιά;

Ακροβατώ σ’ ένα λεπτό σχοινί

ζωής και θανάτου

μα όσο κι εάν πλησιάζω

τη φωτεινή γραμμή της αλήθειας,

δε μπορώ ν’ αναγνωρίσω το καμένο πρόσωπό της

Επάνω του είναι απλωμένη ακόμη

ο καπνός, η αιθάλη, το αστείρευτο σκοτάδι

ΤΟΠΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ

Επέστρεψε στην ερημιά της καμένης πόλης του

Να δει μια φορά ακόμη γύρευε

τα χώματά της τα πυρπολημένα

Κουβάλησε μαζί την καρδιά του

με βήματα κουρασμένα

Σκάλισε την πέτρα που είχε στο λαιμό του

να ξεμυτίσει η μνήμη

Τα χέρια του ξαφνιάστηκαν

απ’ τη δύναμη του καημού

Όλο το πρωί καθόταν άπραγος

με κρεμασμένα μάτια

απ’ τη βαριά απόγνωση

Ύστερα χάραξε επάνω στη λάσπη

τ’ όνομα της αλησμόνητης πατρίδας του

κι επέστρεψε στον τόπο της προσφυγιάς του