Πέρασε μια αιωνιότητα του σήμερα στο χθες
Αδιαχώρητο στις έννοιες του χρόνου
Στομωμένες κάνες πυροβόλων όπλων
πυρπολούν τα βεγγαλικά της νύχτας
Ω! Πόση σπατάλη σε πυγολαμπίδες!

Οι άγραφες σελίδες περιγελούν τα δευτερόλεπτα,

που τρέχουν σε λαθραίους δρόμους
Πάντα με αγωνία για το μέτρημα

της ασημαντότητάς τους
Πρόσφυγες διαφυγής σε θαλάσσιες
αναζητήσεις στο ημερολόγιο του χρόνου

Κλειδώνουν ξεκλειδώνουν οι ώρες
τα λευκά κελιά του είναι
Σε μια τεθλασμένη γραμμή παρατεταμένων κουκίδων

έναστρου ουρανού
Χαράζουν τελείες στην καμπύλη του παραλόγου
Ταχυδρόμοι των στιγμών σε ένα αέναο
κυνήγι αναστεναγμών

Αλγόριθμοι στου σύμπαντος το παιχνίδι

Ο έρωτας συνεπής στον αιώνιο κλυδωνισμό

του κόσμου
Κρυφογελάει στα κλάσματα των δευτερολέπτων
Στροβιλίζεται χωρίς αριθμητή
Με παρονομαστή το απαγορευμένο μήλο
Προσπαθώντας μάταια να κερδίσει

στο καλαντάρι του κορμιού
το χαμένο θησαυρό του

Δήμητρα Παλαπάνη,” Παιχνίδια του χρόνου”, ανέκδοτο