Τώρα που τέλειωσε η βροχή
γράφτηκαν χρώματα μεγάλης υπόσχεσης στο στερέωμα
τώρα που αποκρυπτογραφήσαμε
σιωπηλό μήνυμα ομίχλης
τώρα που χιόνι πρωινό
κάλυψε το βάθος του δρόμου
τώρα που άναψαν στο σπίτι όλα τα φώτα
μας τύλιξε μυρωδιά από βρεγμένο κήπο
τώρα που σκύψαμε στην κόκκινη έρημο της ψυχής
τώρα που μας κύκλωσαν ήχοι
με το θάνατο της αβύσσου και το γέμισμα της ζωής
θα μιλήσω για κείνον που ένιωσε
μέσ’ από τη γαλήνη του την τρικυμία
έφυγε στη χώρα με τους ψηλότερους νεκρούς
τον αστραφτερό χαλκό.
Μας άφησε μόνους
με πλαστικά λουλούδια σιωπή
γρανιτένιους βράχους θολά νερά
να θωρούμε λευκή γραμμή
στη ράχη της θάλασσας και του αιθέρα
κλειστές γραμμές στο νοτισμένο χώμα.
Γέννημα γυάλινων νερών και σκληρών βράχων
πρόσθεσε τη σκιά του
κει που χάνεται κάθε βράδυ
τελευταίο πανί του κόσμου
πνίγεται ο ήλιος
πράγματα λιγοστεύουν στο σκοτάδι.
Έμεινε χρόνια αντικρίζοντας
παιχνίδισμα φλόγας στα κύματα με την παλίρροια
στήθια να στενεύουν στο αδικαίωτο αίμα
πνιγερή οσμή να σιδεροδένει τη γη
νεκρούς να κλέβουν τους καρπούς του
πυξίδα να ταλαντεύεται σε ξένα πεδία
παιδιά να πορεύονται στο μεγάλο θάνατο
δοσμένα στης ζωής την πρόσκαιρη ασφάλεια.
Έφτιαξε το αρμονικό του άρμα.
“Αυτοί που νίκησαν στους κάμπους
αυτοί που πέσαν στα στενά
δεν είναι άλλοι
είμαστε ’μεις.
Μην κοιτάτε στη γη
των μυρμηγκιών τις τρύπες
κοιτάτε τα πουλιά στα δέντρα τ’ ουρανού”.
Έμεινε μοναχός με τη φωνή του
τη μνήμη από τη βουβή περιφρόνηση
στα μάτια των φίλων.
Δε ζούσε για να πεθάνει.
Στάθηκε τυλιγμένος νύχτα και άνεμο
αστέρι μες στα αστέρια
ψηλά στα βράχια με τις τρεις καμάρες
ατενίζοντας τη δεύτερη παρουσία
περιβόλια και πέλαγα του κόσμου.
Χάραξε χίλια βέλη στο γρανίτη
δείχνοντας ουρανό
είπε το τραγούδι του στην ερημιά
γονάτισε στο δικό του Θεό μέσα του
ούρλιαξε εφτά φορές μες στο κενό
έφυγε με τη φωνή του κεραυνού.
Άφησε τη λίμνη του
ψίθυρο χορταριού που μεγαλώνει
πουλιών αναζητήσεις
λίγο φως πρέπει να θρέψουμε στα μάτια
να τα κρατήσουμε ανοιχτά.
Ξέρω.
Ο νους γυρισμένος
σε αυτούς που βούλιαξαν φεύγοντας
φόβους κρυμμένα αισθήματα.
Δεν ωφελεί να πονάμε
ας αγγίξουμε το φως.
Αν κάποτε γυρίσει
θα μας φέρει κοντά του.