Κάθε που η ψυχή μου βαριά από λύπη
αρμενίζει σε θάλασσες εχθρικές
νύχτες αγρύπνιας
κάθε που η ψυχή μου βασανίζεται
πλησιάζει τη δικιά Σου.
Άφησε λοιπόν μια ρωγμή στην καρδιά
κι εγώ τοσοδά μικρός θα μπω
να νιώσω τη μητρική ζεστασιά Σου.
Θέλω να Σε αγγίξω
ν’ αγγίξω το χέρι
το πρόσωπο
τα μαλλιά Σου
με άγγιγμα ανθρώπινο
πέρα από χωριστικότητες και φύλα
άγγιγμα ψυχής
να Σε αγγίξω με τη βουή όλου του αίματός μου
με ταραχή μεταφυσική.
Μέσα Σου βρίσκω τον εαυτό μου
είσαι για μένα ζωή
πνοή
κινητοποιείς το είναι μου.
Στα μεγάλα μάτια Σου
κοιτάζουν ίσια και άφοβα
καθρεφτίζομαι.
Δέξου με
και ας μην κρατήσεις από μένα τίποτα σαν θα έχω φύγει
δέξου τούτα τα λόγια μιας αξημέρωτης νύχτας
απλά δίχως σκοπιμότητες
μείνε ανοιχτή μέχρι το τέλος του καιρού
για να μπορώ κι εγώ να στεγαστώ μέσα στο φως Σου.
Νιώσε για λίγο
όσο μονάχα διαρκεί η φανταστική μουσική του χιονιού
αργή και μελαγχολική
νιώσε
δεν είμαστε δυο άνθρωποι
μα οι φωτεινές τροχιές δυο άστρων.
Κινούνται ολομόναχα μες στους αιώνες
στο σκοτεινό χάος
για μια στιγμή συναντιούνται.
Ύστερα χάνονται ξανά
μα δεν είναι πια ίδια
η συνάντησή τους τα κάνει ν’ αλλάζουν.
Νιώσε για λίγο
όσο μονάχα διαρκεί η φανταστική μουσική του χιονιού
αργή και μελαγχολική
νιώσε
δεν είμαστε δυο άνθρωποι
μα τα δυο κομμάτια κείνου του μυθικού όντος.
Κινούνται ολομόναχα μες στους αιώνες
στο σκοτεινό χάος
για μια στιγμή συναντιόνται.
Και αναγνωρίζονται πια
ζητάνε να ενωθούνε
να ξαναστήσουνε ζωντανή τη χαμένη ενότητα
ακέριο είναι. Έτσι Σε αναζητώ.
Ακολουθώ την τροχιά Σου
υπνοβάτης
βγαίνω ξαφνικά στην άβυσσο χαμένος
ακολουθώ την ψυχή Σου
ζώο πιστό
βγαίνω ξαφνικά στην άβυσσο χαμένος
ακολουθώ τη διχασμένη Σου σκέψη
βγαίνω ξαφνικά θρυμματισμένος
Εσύ μαζεύεις τα κομμάτια μου
να με συγκρατήσεις μες στο χαμό
συνεχίζω δίχως υπόσταση
ψάχνω
τυφλός
ψάχνω δίχως να Σε βρίσκω
όλα εικόνες
όλα σχήματα
όλα τα πρόσωπα ένα μόνο
το δικό Σου
όλα τα ονόματα ένα μόνο
το δικό Σου
όλος ο χρόνος μια σκέτη στιγμή
της συνάντησής μας
και για τους αιώνες των αιώνων τα μάτια Σου με πυρπολούν.
Σε Ψάχνω
πορεύομαι από τους δρόμους των σπλάχνων μου
Σε συναντώ για μια στιγμή μονάχα
προχωράς μαζί μου αργά
προχωράς και μου μιλάς δίχως λόγια
πετάς σαν ένα σμάρι πουλιών
το γέλιο Σου φέρνει στον Κόσμο ένα καλοκαίρι δίχως ηλικία
είσαι ένα μικρό άστρο
δεν υπάρχει στους χάρτες τ’ ουρανού
το Σύμπαν ανθίζει όταν χαμογελάς
και μένα με σαρώνει η αγάπη.
Ν’ αγαπάς θα πει να γδύνεσαι τ’ όνομά Σου
τις ιδέες Σου
θα πει ν’ αναγνωρίζεις το κάλεσμα της άλλης ψυχής
το δέχεσαι και απαντάς.
Η αγάπη δεν είναι αίσθημα δικό μου
προϋπάντηση της δικιάς Σου κίνησης προς εμένα
απόδειξη πως με γνωρίζεις
δικιά Σου χάρη είναι.
Το χιόνι σταμάτησε
η φανταστική μουσική του
μουσική κενού
αργή και μελαγχολική
έπαψε πια ν’ ακούγεται
κι Εσύ
πλάσμα μαγικό Κόσμου Άλλου
μπορείς να τα ξεχάσεις τώρα όλα αυτά.
Όμως εγώ θα κρατήσω
και ας με σταυρώνει
την ανάμνηση τούτης της συνάντησης.
Ίσως κάποτε με φέρει κοντά Σου ξανά.