- ΥΛΙΚΟ
Ο Λεν (Λέοναρντ) Ρόμπερτς ήταν Αμερικανός ποιητής, μεταφραστής και καθηγητής, έχοντας διδάξει αγγλικά στο Northampton Community College για περισσότερα από 30 χρόνια. Γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1947 στη Νέα Υόρκη και απεβίωσε στις 25 Μαΐου 2007 στην Πενσυλβάνια, ΗΠΑ. Άρχισε να γράφει ποίηση σε ηλικία 28 ετών και από τότε εξέδωσε 10 ποιητικά βιβλία και αρκετές μεταφράσεις της ποίησης του Sándor Csoóri, ενός διάσημου Ούγγρου ποιητή. Για το έργο του, ο Ρόμπερτς έλαβε πολλά βραβεία. Έργα του:
Ποίηση
- Cohoes Theater.
- From the Dark.
- Sweet Ones.
- Black Wings.
- Dangerous Angels.
- The Million Branches: Selected Poems and Interview.
- Counting the Black Angels.
- The Trouble-Making Finch.
- The Silent Singer: New and Selected Poems.
- The Disappearing Trick.
Μεταφράσεις
- The Selected Poems of Sándor Csoóri.
- Before and After the Fall: New Poems by Sándor Csoóri.
*
Len Roberts / We Sat, so Patient
[Excerpt]
repeating the numbers as they flashed in the air, forming
the curved 3, the angular 4, the easy 1,
as though we owned them, and we did, then,
counting the rain drops that wiggled down the gray window,
counting the hearts and cars on our desks, our crayons,
10 on each side for the spelling bee, counting silent
seconds when Sistar Ann Zita said 5 of us
would not reach 20, showed the chart
where children dropped off into 0.
Looking around, I though Al Aubon, Jackie Foster, Dorothy Blake
who already coughed blood on her gold glasses when she spoke,
the thin girl just come over from Germany,
and Ray Martineau who had no lunch,
reminding us that God was watching and could tell
who knew 9 times 9, 144 divided by 12,
telling us it was God’s will that we die.
*
* *
Λεν (Λέοναρντ) Ρόμπερτς/ Καθίσαμε, τόσο υπομονετικοί
[Απόσπασμα]
επαναλαμβάνοντας τους αριθμούς καθώς άστραψαν στον αέρα, σχηματίζοντας
το κυρτό 3, το γωνιακό 4, το εύκολο 1,
σαν να τα κατέχουμε, και τα φτιάξαμε, τότε,
μετρώντας τις σταγόνες της βροχής που κουνιούνταν κάτω από το γκρίζο παράθυρο,
μετρώντας τις καρδιές και τα αυτοκινητάκια στα θρανία μας, τα κραγιόνια μας,
10 σε κάθε πλευρά για το διαγώνισμα ορθογραφίας, μετρώντας σιωπηλά
δευτερόλεπτα όταν η Sistar Ann Zita είπε 5 από εμάς
δεν θα έφταναν τα 20, έδειξε το γράφημα
όπου το πλήθος των παιδιών έπεσε στο 0.
Κοιτάζοντας τριγύρω, σκέφτομαι τους Al Aubon, Jackie Foster, Dorothy Blake
που είχε ήδη βήξει αίμα στα χρυσά γυαλιά της όταν μίλησε,
το αδύνατο κορίτσι μόλις ήρθε από τη Γερμανία,
και ο Ray Martineau που δεν είχε να γευματίσει,
υπενθυμίζοντάς μας ότι ο Θεός παρακολουθούσε και μπορούσε να πει
που ήξερε 9 φορές 9, 144 διαιρούμενο με 12,
λέγοντάς μας ότι ήταν θέλημα Θεού να πεθάνουμε.
- ΣΧΟΛΙΑ
(i) Γενικά, η γραφή του Len Roberts διακρίνεται όχι μόνο για τα βραβεία που έχει λάβει, αλλά και τη μοναδική εστίαση και το ύφος της. Επιδεικνύει οξεία αντίληψη και έξυπνη άρθρωση των απλών γεγονότων και πτυχών της ζωής που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία. Ο τόνος του αντικατοπτρίζει μια μακροχρόνια υποταγή στο αναπόφευκτο των δραματικών αλλαγών και της προόδου στη ζωή, με έμφαση στο δικό του παρελθόν. Με αυτή τη στάση, ο Ρόμπερτς είναι σε θέση να αναλογιστεί αντικειμενικά, απλά και όμορφα τη ζωή του στο παρόν, ένα χαρακτηριστικό που επικρατεί ιδιαίτερα στην ποίησή του.
(ii) Ο Len Roberts γράφει εδώ ένα δυνατό κομμάτι για τα παιδιά μιας τάξης που διδάσκονται Αριθμητική, μαθαίνοντας να χειραγωγούν τους αριθμούς, αγνοώντας ότι αυτοί οι ίδιοι αριθμοί, που δηλώνονται σε δευτερόλεπτα, κυριαρχούν στα πεπρωμένα τους. Έτσι απηχεί απόψεις περί ‘καθαρών’, ‘αντικειμενικών’ και ‘αρχετυπικών’ αριθμών σε αντίθεση με την Mary Cornish (δες Υλικό και Σχόλια 33), η οποία θεωρεί ότι οι αριθμοί έχουν αναφορικότητα. Αν πάει κάποιος πίσω στον χρόνο συναντάει το δίπολο Πλάτων – Αριστοτέλης, που οι απόψεις τους φτάνουν μέχρι σήμερα στα Μαθηματικά.
