- ΥΛΙΚΟ
1.1 Βιογραφικό
Η Marion Deutsche Cohen (γεννημένη το 1943) έχει δημοσιεύσει 32 βιβλία ποίησης και πεζογραφίας, συμπεριλαμβανομένων απομνημονευμάτων που εξερευνούν θέματα όπως η απώλεια εγκυμοσύνης, η ασθένεια του συζύγου της και το πάθος της για τα μαθηματικά. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Φιλαδέλφεια. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια με πτυχίο στα μαθηματικά. Έλαβε το διδακτορικό της από το Πανεπιστήμιο Wesleyan. Έχει διδάξει μαθηματικά σε διάφορα σχολεία και πανεπιστήμια. Έχει γράψει πολλά βιβλία ποίησης και πεζογραφίας, τα οποία έχουν λάβει θετικές κριτικές. Τα πιο πρόσφατα βιβλία ποίησής της είναι τα “Stress Positions” και “The Discontinuity at the Waistline: My #MeToo Poems”. Στα χρόνια της συνταξιοδότησης, γράφει μαθηματικά διδακτικά limericks και διδάσκει “συμπληρωματικά” μαθήματα που έχει αναπτύξει. Το πιο δημοφιλές ήταν το “Μαθηματικά στη Λογοτεχνία. Η Cohen έχει αναπτύξει το μάθημα “Truth and Beauty: Mathematics in Literature” και έχει διδάξει μαθηματικά και γραφή στο Arcadia University, καθώς και στο Drexel University. Εκτός από τα μαθηματικά και τη λογοτεχνία, τα ενδιαφέροντά της περιλαμβάνουν το κλασικό πιάνο, το τραγούδι, το Scrabble, τις αγορές σε καταστήματα μεταχειρισμένων ειδών, τα τέσσερα παιδιά της και τα πέντε εγγόνια της. Μερικά από τα έργα της περιλαμβάνουν τα “Dirty Details: The Days and Nights of a Well Spouse” και “Crossing the Equal Sign”, το οποίο αφορά την εμπειρία και το πάθος της για τα μαθηματικά.
1.2 Η Σχέση της με τα Μαθηματικά
Η Marion Deutsche Cohen (Μάριον Ντόιτς Κόεν) έχει γράψει πολλά ποιήματα που εξερευνούν τη σχέση μεταξύ μαθηματικών και άλλων πτυχών της ζωής. Τα έργα της συχνά συνδυάζουν αφηρημένες μαθηματικές έννοιες με προσωπικές εμπειρίες και συναισθήματα. Είναι γνωστή για την ικανότητά της να κάνει τα μαθηματικά προσιτά και ενδιαφέροντα για ένα ευρύτερο κοινό.
Η Cohen έχει δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και τη φιλοσοφία τους. Στα έργα της, προσπαθεί να αποκαλύψει την ομορφιά και την αρμονία που υπάρχουν στα μαθηματικά. Πιστεύει ότι τα μαθηματικά μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τον κόσμο γύρω μας και τον εαυτό μας. Η Cohen είναι γνωστή για τη συγγραφή ποιημάτων που συνδυάζουν τα μαθηματικά με την τέχνη. Για παράδειγμα, το 2024 δημοσίευσε το «Old Math» στο βιβλίο «Women in MathArt», όπου εξερευνά την έμπνευση που αντλεί από μαθηματικά θέματα. Επιπλέον, το 1997, δημοσίευσε ποιήματα στο περιοδικό «The Mathematical Intelligencer», που σχετίζονται με το θέμα της μαθηματικής έμπνευσης.
Γράφει ποίηση και δημιουργική μη-μυθοπλασία, ιδιαίτερα απομνημονεύματα και σχετικά με το πάθος της για τα μαθηματικά. Είναι περισσότερο παθιασμένη με τα μαθηματικά παρά με τη συγγραφή (αν και η συγγραφή είναι ένα πάθος). Πιστεύει ότι η συγγραφή ποίησης ξεκίνησε με τη συγγραφή αυτού που αποκαλούσε (στα χρόνια του γυμνασίου της) “ποιητικές σκέψεις για τα μαθηματικά”. Τα πρώτα της ποιήματα, καθώς και το πρώτο της βιβλίο, ήταν “μαθηματικά ποιήματα”. Για αυτήν, τα μαθηματικά εκφράζουν, καλύτερα από οτιδήποτε άλλο, αυτό που αποκαλεί “τα μυστήρια” και “τις αγωνίες και τις εκστάσεις”. Πολλά πράγματα εμπνέουν τη γραφή της, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειάς της και της “μόδας από καταστήματα μεταχειρισμένων ειδών”, αλλά τα μαθηματικά είναι η ουσία.
1.3 Ποίημα
Marion Deutsche Cohen/ What Drove Me into Maths
What drove me into maths
was not Fermat’s Last.
I preferred the factoring of the difference of two squares.
And Cantor’s stretched-out one-dimensional lace.
Also, the center of a circle is inside the circle.
What drove me into maths
was not the Mystery of the Unknown
but the mystery of the known.
Other early influences:
the point of light just happening to coincide with the only visible
corner of our living room
those dark-red shapes when you close your eyes tight
and that spot, that nightmare
of many bloody colors.
1.4 Απόδοση στα Ελληνικά
Τι Με Έσπρωξε Στα Μαθηματικά
Ό,τι με έσπρωξε στα μαθηματικά
δεν ήταν το Τελευταίο Θεώρημα του Φερμά.
Προτιμούσα την παραγοντοποίηση της διαφοράς δύο τετραγώνων.
Και την τεντωμένη, μονοδιάστατη δαντέλα του Κάντορ.
Επίσης, το κέντρο ενός κύκλου είναι μέσα στον κύκλο.
Ό,τι με έσπρωξε στα μαθηματικά
δεν ήταν το Μυστήριο του Άγνωστου
αλλά το μυστήριο του γνωστού.
Άλλες πρώιμες επιρροές:
το σημείο φωτός που συμπίπτει τυχαία με τη μόνη ορατή
γωνία του σαλονιού μας
εκείνα τα σκούρα κόκκινα σχήματα όταν κλείνεις σφιχτά τα μάτια σου
και εκείνο το σημείο, εκείνος ο εφιάλτης
πολλών αιματοβαμμένων χρωμάτων.
- ΣΧΟΛΙΑ
2.1 Το ποίημα συνιστά ενδιαφέρουσα εξερεύνηση τού πώς η μαθηματική σκέψη μπορεί να προκληθεί από απροσδόκητες πηγές:
Θέμα και Δομή: Το ποίημα εξερευνά την προσωπική σχέση του ποιητή με τα μαθηματικά, αποκαλύπτοντας ότι η έλξη δεν προήλθε από τα κλασικά “μεγάλα” προβλήματα, αλλά από πιο αφηρημένες και αισθητικές πτυχές. Η επανάληψη της φράσης “Τι με έσπρωξε στα μαθηματικά” λειτουργεί ως αναφορά, τονίζοντας τη διερεύνηση της πηγής της έμπνευσης. Η αντίθεση μεταξύ “μυστήριο του άγνωστου” και “μυστήριο του γνωστού” είναι κεντρική, υποδηλώνοντας ότι η πραγματική μαγεία των μαθηματικών βρίσκεται στην αποκάλυψη των κρυμμένων δομών μέσα στο οικείο.
Εικόνες και Συμβολισμοί: Η “παραγοντοποίηση της διαφοράς δύο τετραγώνων” και η “δαντέλα του Κάντορ” αντιπροσωπεύουν την ομορφιά και την πολυπλοκότητα των μαθηματικών εννοιών. Η “γωνία του σαλονιού”, τα “σκούρα κόκκινα σχήματα” και το “σημείο πολλών αιματοβαμμένων χρωμάτων” υποδηλώνουν ότι η μαθηματική σκέψη μπορεί να συνδεθεί με αισθητηριακές εμπειρίες και παιδικές αναμνήσεις. Το “σημείο φωτός” και τα “σκούρα κόκκινα σχήματα” και το “σημείο πολλών αιματοβαμμένων χρωμάτων”, δημιουργούν μια αίσθηση μυστηρίου και θαυμασμού.
Τόνος και Ατμόσφαιρα: Το ποίημα έχει στοχαστικό και προσωπικό τόνο, σαν να μοιράζεται η ποιήτρια μια εσωτερική ανακάλυψη. Η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη θαυμασμό και περιέργεια, υπογραμμίζοντας τη μαγεία της μαθηματικής σκέψης.
Τελικά, το ποίημα μας υπενθυμίζει ότι η έμπνευση μπορεί να προέλθει από απροσδόκητες πηγές και ότι η ομορφιά των μαθηματικών δεν περιορίζεται στα θεωρήματα και τους τύπους, αλλά βρίσκεται και στην αισθητική και προσωπική σύνδεση με τις έννοιες.
2.2 Το ποίημα έχει στοχαστική και προσωπική χροιά, καθώς η ποιήτρια αναζητά τη βαθύτερη πηγή της μαθηματικής της έλξης. Δεν είναι τα διάσημα άλυτα προβλήματα ή η πρόκληση του αγνώστου που την μαγεύουν, αλλά η γοητεία του ήδη γνωστού, η συμμετρία και οι λεπτές, σχεδόν ποιητικές, ιδιότητες των αριθμών και των σχημάτων.
Η αναφορά σε μαθηματικές έννοιες όπως η διαφορά τετραγώνων, το συνεχές του Καντόρ και το κέντρο του κύκλου που βρίσκεται μέσα στον κύκλο, αποκαλύπτει μια αισθητική θεώρηση των μαθηματικών, όπου η ομορφιά τους είναι έμφυτη και όχι αποτέλεσμα περίπλοκων αποδείξεων.
Η δεύτερη στροφή, όπου το “μυστήριο του γνωστού” τοποθετείται πάνω από το “μυστήριο του αγνώστου”, προσδίδει στο ποίημα μια υπαρξιακή διάσταση. Η ποιήτρια ανακαλύπτει το μεγαλείο των μαθηματικών όχι στις αναπάντητες ερωτήσεις αλλά στη μαγεία που ήδη υπάρχει και συχνά παραβλέπουμε.
Η τελευταία στροφή συνδέει τη μαθηματική σκέψη με παιδικές, αισθητηριακές εμπειρίες: το φως που πέφτει σε μια γωνία, τα σκοτεινο-κόκκινα σχήματα πίσω από τα κλειστά βλέφαρα, η τρομακτική εικόνα ενός πολύχρωμου λεκέ. Αυτές οι σχεδόν υπνωτικές εικόνες υποδηλώνουν ότι η μαθηματική διαίσθηση δεν είναι μόνο λογική αλλά και αισθητηριακή, σχεδόν ποιητική, και συνδέεται με την αντίληψη και την εμπειρία του κόσμου.
Συνολικά, το ποίημα αναδεικνύει μια ιδιαίτερα ευαίσθητη προσέγγιση στα μαθηματικά, όπου η αγάπη για αυτά προκύπτει από ένα βαθύτερο, σχεδόν υπαρξιακό δέος μπροστά στη συμμετρία, την τάξη και τη μυστήρια ομορφιά που ενυπάρχει στη φύση και τη σκέψη.
