Το συγκεκριμένο ποιητικό βιβλίο συνιστά ένα φωτεινό φάρο περιδιαβαίνοντας ρεαλιστικά σε ποικίλα κοινωνικά στιγμιότυπα. Αποδίδεται μια βαθιά ανθρώπινη όσο και ρεαλιστική ποίηση. Ο ποιητικός λόγος διεισδύει στα μύχια των αναπαριστώμενων προσώπων με λυρισμό, ακρίβεια όσο και αληθοφάνεια. Το ποιητικό υποκείμενο με στιβαρότητα και με συμπαγή λόγο ενεργοποιεί τον θεμελιώδη μηχανισμό της μνήμης, αντίβαρο στην ναρκοθετημένη υφή του κοινωνικού γίγνεσθαι αλλοιωμένου από την αφανιστική επενέργεια του αμείλικτου χρόνου. Ανασύρονται από το παρελθόν σπαρταριστές στιγμές που εμφανίστηκαν δυναμικά και απρόβλεπτα για να αποτυπωθούν στην αιωνιότητα.
Ο έρωτας προβάλλεται με το περίβλημα του έντονου συναισθήματος που χάθηκε για πάντα στον σκοτεινό ορίζοντα του συντελεσμένου, του ατελέσφορου, του αναπότρεπτου. Θεματικά, το μέγιστο προτέρημα της συλλογής είναι ο ανοιχτός ορίζοντας που θέτει, η πανοραμική οπτική, η έντονη αίσθηση απενοχοποίησης για ό,τι δεν έχει ευοδωθεί. Η ποίηση του Γαλάνη έχει κοινωνικό πεδίο αναφοράς, διατηρώντας την αισιόδοξη ενατένιση της ζωής. Το όνειρο εδώ είναι άρρηκτα συνυφασμένο με το ανθρώπινο πεπρωμένο.
Και τα δύο πεδία ενυπάρχουν ως μια στατική δύναμη που ποτέ δεν εξασθενεί ούτε αμαυρώνεται. Η εξομολογητική διάθεση συνδυάζεται με την κοινωνική κριτική και διαμαρτυρία για τα παρατηρούμενα κακώς κείμενα. Η ανθρωπογεωγραφία ανακλάται στην έντονη εσωτερική επιθυμία για εξακτίνωση και για υπέρβαση στο οικουμενικό και στο πανανθρώπινο. Πρόκειται για μια ποίηση αέρινη που συνεχώς υπερβαίνει τις αγκυλώσεις του χρόνου, του τόπου, των κοινωνικών στεγανών, των ευρύτερων αντιξοοτήτων.
Η υπερβατικότητα του Γαλάνη εδράζεται στα γήινα στερεώματα, δίχως το παραμικρό ενδεχόμενο αποδόμησής τους. Εκφράζεται απλά η επιθυμία για μια νέα αρχή, συνιστώντας συνάμα και το σημείο κορύφωσης μιας ατομικής διαδρομής στη διασταύρωσή της με το συλλογικό ασύνειδο. Ιδιαίτερα αξιόλογη ποιητική συλλογή.
