Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει η νέα έκδοση των Απάντων του Κρυστάλλη. Ο επιμελητής συγκεντρώνει όλη την κριτική παράδοση και φιλολογία περί Κρυστάλλη, αφήνει να αναβλύσουν αυτές καθαυτές οι αλήθειες για την αξία του συγγραφικού του έργου, συγκεντρώνει όλη την βιβλιογραφία, φέρνει στο φως όλο τον πνευματικό θησαυρό του πρόωρα χαμένου λογοτέχνη προς περαιτέρω χαρτογράφηση και διερεύνηση, με συμπερίληψη σημαντικού λεξιλογίου προς κατανόηση των κειμένων αλλά και χαρακτηριστικών φωτογραφιών. Η ταξινόμηση σε επίπεδο μεθοδολογίας των ποιημάτων που επιχειρεί ο κ Αυδίκος σε τρεις θεματικούς κύκλους είναι εξαιρετικά εύστοχη διότι αναδεικνύει την ολιστική δύναμη και την ευρυγώνια οπτική του Συρρακιώτη Κρυστάλλη.
Με την μελέτη του συγκεκριμένου τόμου, ο εκάστοτε μελετητής θα διαπιστώσει ότι ο Κρυστάλλης είναι ένας αυθεντικός ποιητής στη βάση του ότι οι στίχοι του διέπονται από μια πολυσημία η οποία μπορεί να προσαρμοστεί και να αγγίξει τον παλμό της κάθε εποχής. Ο Κρυστάλλης διαμόρφωσε μια ιδιαίτερη ποιητική γραμμή, έναν φωτεινό κώδικα που βρίσκεται σε πλήρη ανταπόκριση με την αγάπη της φύσης και των μυστικών που αυτή ενέχει, με την παντοδυναμία που μπορεί να μεταγγίσει στην επίγεια ζωή, με την μοναδική αίσθηση ελευθερίας που αποπνέει. Διακρίνεται για το βαθύ ανθρωποκεντρικό υπόστρωμα της ποίησής του, για την αγάπη του για τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Η γλώσσα του χαρακτηρίζεται από φρεσκάδα και από δυναμική, ιδιαίτερα λειασμένη, απόλυτα φυσική, δίχως ίχνος επιτήδευσης. Στους στίχους του, στις ποιητικές του αναπαραστάσεις, διακρίνουμε την αξιόλογη πορεία ενός εξευγενισμένου δημιουργού που ήξερε επιδέξια να αφομοιώνει την λογοτεχνική ροή της εποχής του, να ανανεώνει την ποιητική παράδοση περί φύσης που δεν αποτελεί πλέον ένα μνημειωμένο τόπο-μη τόπο, αλλά έναν ζώντα οργανισμό ικανό να απορροφήσει και να αφουγκραστεί και το πιο εσωστρεφές συναίσθημα, κάθε ενδόμυχη υπαρξιακή ανάγκη του ανθρώπου να ζήσει με όλη την ένταση στον χώρο που επιθυμεί, στον επίγειο παράδεισό του, να μπορέσει να εκφραστεί και να εισακουστεί.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει για τον εκάστοτε μελετητή η σημασία των τόπων στην ποίησή του συνυφασμένων με το πολιτισμικό ήθος που προσδίδει και αποπνέει το γράφον υποκείμενο. Ο Κρυστάλλης γίνεται ένα ηφαίστειο, όπως πολύ ορθά αποδίδεται στην Εισαγωγή του Αυδίκου, όταν πρόκειται για τον τόπο του, για την πατρίδα του η οποία μετασχηματισμένη μέσα από εναλλαγές και διακλαδώσεις φωτός και σκότους φτάνει αλώβητη και αυτούσια μέχρι σήμερα γιατί ο ποιητής είχε το μοναδικό χάρισμα να αποθέσει με μοναδικό λυρισμό και τρυφερότητα απαραχάρακτο το πάθος του στα ποιήματά του.
Η εποχή του μεταγγίζεται στο συγγραφικό του έργο, μια εποχή δύσκολη και μεταβατική που δημιουργεί, ωστόσο, ισχυρές ανταποκρίσεις με τους δημιουργούς. Η αίσθηση της πτώσης και της πάλης για άνοδο που αποπνέουν συγκείμενο και τα έργα του είναι ιδιαίτερα γοητευτικά για τους νέους δέκτες κάθε εποχής και φάσης διότι σηματοδοτούν την μετάβαση, την μεταμόρφωση, το πέταγμα ψηλά πέρα από τους καημούς και τα βάσανα της καθημερινότητας. Η προγονική κληρονομιά στον αφηγηματικό του πλούτο επανεγγράφεται επιδεχόμενη μετανεωτεριστικές προσεγγίσεις. Ο συγκεκριμένος τόμος κρίνεται ως ιδιαίτερα σημαντικός για μια δραστική ένταξη του Κρυστάλλη στους ερμηνευτικούς κώδικες της μετανεωτερικότητας.
