Η τέταρτη ποιητική συλλογή της Μαρίας Πατακιά συνιστά σημείο τομής στην σύγχρονη νεοελληνική ποίηση, θέτοντας έντονα υπαρξιακά ζητήματα διαθλασμένα μέσα από την ασθματική αγωνία για το αδιερεύνητο επέκεινα όσο και για την εύπλαστη κοινωνική τοιχογραφία. Ο τίτλος της συλλογής μάς παραπέμπει στον Καρυωτάκη, όμως όλα τα ποιήματα της νέας συλλογής της Πατακιά δεν φτάνουν στην έσω απορρύθμιση του αυτόχειρα ποιητή του μεσοπολέμου.
Η ποιήτρια στέκει με στωικότητα μεταξύ εντός και εκτός κόσμου, διερευνά με πλήρη συνεκτικότητα μορφής και περιεχομένου τα έγκατα του ποιητικού της είναι, ξορκίζει με μια ιδιαίτερη φιλοσοφική ωριμότητα και έντονη διάθεση αναστοχασμού τον φόβο της ανυπαρξίας. Η κρυσταλλική διαύγεια των στίχων της, καθρεφτίζουν την όψη μιας υπαρξιακής αβύσσου, η οποία στα ποιητικά μονοπάτια της Πατακιά είναι πλήρως διαφανή. Ατενίζει κανείς το απύθμενο τέρμα, το οποίο, ωστόσο, δεν είναι ερεβώδες, ούτε προκαλεί στον αναγνώστη την αγωνία του επικείμενου τέλους. Διαβάζοντας τα ποιήματα της συλλογής αισθανόμαστε έντονα μια έντονη παρουσία και συντροφικότητα. Αφουγκραζόμαστε την ηχώ του ποιητικού υποκειμένου να είναι διαρκώς κοντά μας, στήνοντας υποβλητικά σκηνικά ηθικής απαντοχής και απίστευτης εγκαρτέρησης.
Η ποιήτρια κλείνει το σκοτάδι του πεπερασμένου υπαρκτού μέσα στο φωτεινό της ποιητικής δημιουργίας συνθέτοντας μια γοητευτική ποίηση του μεσονυχτίου, την στιγμή που βιώνεις την νύχτα αλλά ευελπιστείς ότι δεν θα διαρκέσει για πάντα. Ο φόβος του κενού και η μοναξιά ταλανίζουν το σύγχρονο άτομο που στην κατακερματισμένη και πολύπτυχη εσωτερική του όψη πασχίζει απεγνωσμένα να βρει ένα ανεξίτηλο καταφύγιο στον πόνο των πραγμάτων, για να γίνω και εγώ λίγο καρυωτακικός.
Η Πατακιά με τους εξαιρετικά ιδιαίτερους στίχους της φωταγωγεί τα αδιερεύνητα ψυχικά μας αδιέξοδα, ασφαλτοστρώνει διαύλους επικοινωνίας ανάμεσα στην εσωτερική και στην εξωτερική πραγματικότητα, κάνει αυτό τον κόσμο τόσο ωραίο όσο μπορούμε να τον αντέξουμε, δίχως να χάσουμε ποτέ την αυθεντική υπαρξιακή και την κοινωνική μας ταυτότητα, αρκεί να πετύχουμε κάποτε να τις εξερευνήσουμε στο έπακρο. Εξαιρετική γραφή, βαθυστόχαστη ποιητική συλλογή που αξίζει να την διαβάσετε.
