Το συγκεκριμένο βιβλίο της Βούλας Νάνη καταγίνεται με ζητήματα χρόνου, οι στιγμές που φεύγουν κυλώντας αμείλικτα αφήνοντας το ισχυρό τους αποτύπωμα στην ψυχική ενδοχώρα του ποιητικού υποκειμένου. Κάθε ποίημα της συλλογής συνιστά μια ιδιαίτερη αποτύπωση στιγμιότυπων που έμειναν χαραγμένα και ανεξίτηλα στην μνήμη της ποιήτριας. Τα επεισόδια αυτά αναπαρίστανται μέσα από το απαραίτητο φίλτρο της συναισθηματικής αποστασιοποίησης και μιας αντικειμενοποίησης που επιτρέπει στον εκάστοτε αναγνώστη να δεξιωθεί και να οικειοποιηθεί την οποιαδήποτε μαρτυρία.

Η κινηματογράφηση της αφήγησης, η λιτότητα της έκφρασης, η μεστότητα των νοημάτων αποτελούν σημαντικά προτερήματα της συλλογής. Τα ποιήματα της Νάνη είναι ένα κάλεσμα και μαζί ένα οδοιπορικό στο χτες, στο σήμερα και στο αύριο, καλώντας σε συνοδοιπόρο. Η ευρύτητα των οριζόντων που θέτει σε επίπεδο περιεχομένου καθιστά τους στίχους της πεδία πολλαπλών επιπέδων και σημαινόντων. Η ανθρώπινη μοναξιά, η απογύμνωση από το τρέχον κοινωνικό περιβάλλον, η ρευστότητα των πραγμάτων, η ανάγκη εύρεσης καταφύγιου στην σιωπή τόσο για αναστοχασμό όσο και για ανατροφοδότηση αποτελούν βασικούς άξονες του βιβλίου.

Η Νάνη δημιουργεί μια προσωπική ποιητική μυθολογία για να την ενσωματώσει σύγκορμη στις παρυφές της ιστορίας. Ο φόβος του κενού, η πικρία στην ενατένιση όσων έχουν περάσει και χαθεί για πάντα, η ανάγκη απόδρασης από τα αεροστεγή πλαίσια του ανείπωτου προσδίδουν μια γοητευτική σκοτεινή διάσταση στη συλλογή, έναν ερεβώδη σκιοφωτισμό που απλώνεται σαν πυκνό πέπλο ομίχλης στο λυκόφως των στίχων της. Πρόκειται για ένα βιβλίο που αξίζει την προσοχή σας.

Δρ. Κοσμάς Κοψάρης, κριτικός.