Θα κατέβω στη θάλασσα με την άγρια θύελλα. Εκεί που το κύμα σκάζει, εκρήξεις του κόσμου να δω. Γυναίκες να δέρνονται, παιδιά σαν σταγόνες που η γη τις ρουφάει και χάνονται, λαοί ματωμένοι τον δρόμο να παίρνουν τον άγνωστο. Σε πελάγη να βυθίζονται, με βάρκες αναψυχής η ψυχή τους να βγαίνει, μοναξιά κάθε βότσαλου μ’ άλλες μυριάδες κοντά του, βία στον βράχο που το κύμα, ο άνεμος μανιασμένα βαράει. Εδώ είναι η ιστορία του κόσμου, μπροστά μου εκτυλίσσεται, δισταγμούς απ’ τη φύση μην περιμένεις.
Clara Lieu. Wading
Κι εκεί πάνω στην κυματωγή, στους αφρούς που τινάζονται, οι νεκροί μου ζωντανεύουν. Σχήμα παίρνουν και μορφή, τις ζωές τους φρενιάζοντας ως τα βάθη τους, τον βυθό τους ανακατεύουν κι αστράφτουν κι ας είναι θαμποί, βροντούν κι ας είναι βουβοί, η γλώσσα τους που από καιρό έχει λιώσει γδέρνει ακόμα πιο μέσα. Κι εκείνες οι κόχες από παντού φυτρώνουν, με έλικες γαντζώνονται πάνω μου, με νύχι γαμψό μπήγουν δηλητήρια που ο βίος τους μούλιασε.
Και πώς με τρομάζουν.
(χαρακτηριστική εικόνα Albarrán Cabrera. Nyx series #60002, pigments, gampi paper, and gold leaf, 2018)
