βλέποντας εικόνες
μικρά κομμάτια αποκολλώνται, ο χρόνος και ο βίος, αιωρούνται, επανέρχονται, μαγνήτης είσαι, τα τραβάς, θα μπουν άραγε ποτέ στη θέση τους, ποιος θα το πει; εσύ ξέχωρα, το χέρι ανοίγει κλείνει, για το περιεχόμενο αμφιβάλλει, το πρόσωπο θέλει ν’ αποφασίσει. ατμός σκέψης, αχνός καρδιάς, της ζέστης ή της παγωνιάς; ποιος θα το πει; αέρας απ’ τις ρωγμές φυσάει τα μαλλιά, τα βγάζει από το πλαίσιο, το φόντο μαδριγάλιο, πολυφωνία χρωμάτων, το δέρμα ρουφάει την κακοφωνία. κι εσύ μαρμαρωμένη ταλαντεύεσαι.
ε.φ.
βοηθοί εικονοποιοί Igor & Marina.