Η Αριάδνη του – Μια διαδικασία αυτοπραγμάτωσης
Αναγνωστικά σχόλια
Η Αριάδνη του… ο Αναστάσης της… Η αγάπη τους… είναι προαιώνια, προϋπάρχει αυτών… είναι η αγάπη της θνητότητας για τη ζωή, η αγάπη του πνεύματος για την ανάστασή του. Περιδιαβαίνοντας τις σελίδες της Αριάδνης του, ακούμε το θρόισμα του αγαπητικού τους διαλόγου, το τραγούδι τους που μιλά για την αγάπη και να, πάει κάπως έτσι:
(τραγούδι, κρητική μαντινάδα)
Ποια είναι η Αριάδνη του; Είναι μήπως οι πολλαπλοί εαυτοί του; Οι αλληλοσυγκρουόμενες πλευρές του που μέμφονται η μία την άλλη αλλά, χάρη σε εκείνη, συγχωνεύονται σε έναν ενιαίο, αδιάσπαστο εαυτό; Υπό αυτήν την έννοια, η Αριάδνη του είναι ένα μέσο πλήρωσης του ψυχικού οργάνου καθώς γίνεται το μέσο συμφιλίωσης των επιμέρους πλευρών του. Είναι η ίδια η εσωτερική διεργασία της αυτοπραγμάτωσης του συγγραφέα. Ο αφηγητής μας είναι παντογνώστης (ψυχοθεραπευτικά θα τον χαρακτηρίζαμε παντοδύναμο ως προς την αίσθηση εαυτού) αλλά ταυτόχρονα σε παντελή άγνοια για τον εαυτό του, μηδενικής αυτεπίγνωσης, παντογνώστης αφηγητής που δεν ξέρει γιατί εγκαταλείπεται (εδώ αίρεται και η αυταπάτη της παντοδυναμίας) από την Αριάδνη που παραδόξως και κόντρα σε όλα τα προηγούμενα συμπεριφορικά της μοτίβα, με μια ανατροπή θαυμαστή, από ψυχαναλυτικής απόψεως, εγκαταλείπει πρώτη φορά εκείνον ενώ πάντα την εγκατέλειπαν. Εγκαταλείπει λοιπόν για να διδάξει τον συγγραφέα της, και εκείνος εμάς, πως η κάθε ματαίωση κρύβει και μια νέα δυνατότητα εξέλιξης.
Τι είναι αλήθεια η Αριάδνη του; Ένα φιλοσοφικό δοκίμιο οντολογικού αδιεξόδου που τελικώς φωτίζει την έξοδο; «-Δεν υπάρχει αθανασία, μονάχα ευφάνταστες παραχαράξεις της…», μας λέει ο Συγγραφέας. Ή μήπως είναι μια δοκιμή αυτοανάλυσης υπαρξιακής –σχεσιακής προσέγγισης; Μήπως η Αριάδνη του είναι το φιλοσοφικό του πρόσχημα για να αναμετρηθεί γενναία με την απόγνωση της αναπόφευκτης ανυπαρξίας του; (Aιθεροβατεί και σωρεύει όχι λάσπη με σκόνη αλλά νήματα από μπαμπάκια που σχηματίζουν το σύννεφο της αιθεροβασίας του και τα ξηλωμένα είναι για την Αριάδνη του ό,τι πιο πολύ αγαπάει σε αυτόν τον κόσμο επειδή την παραπέμπουν στο Μίτο που την συνδέει με τον διαλεχτό της). Όμως εδώ διαφαίνεται και η εξής αντιστοιχία: Ό,τι ξηλωμένο είναι και το αγαπημένο του ίδιου του συγγραφέα επειδή στη ζωή του επιλέγει να είναι ο χτίστης και όχι ο γκρεμιστής , επειδή δυνητικά στο ξηλωμένο ενυπάρχει μια πρόκληση για εκείνον, στην οποία πάντα, πρόθυμα και αγέραστα, ανταποκρίνεται. Ανταποκρίνεται για να αποκαταστήσει την ύφανση, να ενώσει τους αρμούς, τους δεσμούς, να συνθέσει, να σχετιστεί, να συνδέσει και πάλι τα αποσυντιθέμενα/αγαπημένα.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, εν τέλει, η Αριάδνη του είναι η αυτοβιογραφία της προσωπικής του μνήμης (με συμβάματα, γενόμενα και μη, στον εξωτερικό κόσμο, αλλά και με αυτά που συντελούνται εντός του καθώς, τα τελευταία, πλεονάζουν στο κείμενο). Είναι φορές που, αναγνώστης ή συγγραφέας, μπορεί να αναρωτιέται σαν ένας άλλος Πεσσόα «-Σε ποιά ζωή να έχουμε ζήσει άραγε; Την πραγματική ή αυτή που φανταστήκαμε; Και ποια (είναι) η πιο αληθινή;» Έτσι, μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε τη δική μας αυτοβιογραφία. Τέλος, η Αριάδνη του, είναι μια μέθοδος συστηματικής αυτοθεραπείας που δε στερείται ψυχοθεραπευτικού βάθους και αξίας. Η Αριάδνη του, όχημα με το οποίο πολυμερίζονται τα διάφορα ego state μας και από τους πολλούς συντετριμμένους εαυτούς, μας οδηγεί με το νήμα της στο συγκέρασμα, στο συνταίριασμα, στην εσωτερική ισορροπία, στο ενιαίο και αδιαίρετο ,’’συγχωνευμένο εγώ ‘’ και μέσα από την αμφίδρομη σχέση τους καθρεφτίζεται η σχέση μας με τον εαυτό μας που ζητάει αποδοχή και φροντίδα.
Είθε η Αριάδνη του να φέρει τη συμφιλίωση σε όλους μας… φωτίζοντας τις πολλαπλές εκδοχές τού εγώ μας, ενώνοντάς τες σε μία, την πιο ειρηνευτική, την πιο συμπεριληπτική εκδοχή του ανταγωνιστικού εαυτού μας, ώστε να μας βοηθήσει να πορευτούμε καλά μέχρι το τέλος, εμψυχωμένοι…!
(κείμενο/ δρώμενο που εκφωνήθηκε και εκτελέστηκε τον Οκτώβριο του 2024 στην παρουσίαση του βιβλίου του Αναστάση Μαδαμόπουλου, Της Αριάδνης του χιτώνες και ζωστήρες, εκδόσεις Έναστρον 2024, που συνέπεσε με τα εγκαίνια της έκθεσης της ομώνυμης συλλογής με εικαστικά έργα του συγγραφέα, στη βίλα Στέλλα στο νέο Ηράκλειο)
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Ειρήνη Διαλεχτή Κουρομιχελάκη, συγγραφέας, Ψυχοθεραπεύτρια (παιδιών, εφήβων, ενηλίκων), Ψυχοδραματίστρια, Ειδική Παιδαγωγός, Παιδαγωγός θεάτρου, Φιλόλογος και Μουσικός, είναι απόφοιτος του τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ. Εξειδικεύτηκε στη Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία (BACP) και στη Συμπεριφοριστική Προσέγγιση (ABA). Ακολούθησε θεατρικές σπουδές (απόφοιτος Ανωτέρας Δραματικής Σχολής του Υπουργείου Πολιτισμού) και μετεκπαιδεύτηκε στην Ειδική Αγωγή και τη Συμβουλευτική ατόμων με αναπηρία του τομέα Ψυχολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί με παιδιά και εφήβους τυπικής ανάπτυξης όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων καθώς και στην επιστημονική εποπτεία της πρακτικής άσκησης φοιτητών τού ΕΚΠΑ. Επίσης, έχει εργαστεί ως υπεύθυνη και επόπτρια διεπιστημονικής ομάδας σε φορείς ειδικής αγωγής και ψυχικής υγείας.
