Το πρόσχημα για την εξόντωση του Παλαιστινιακού λαού είναι η τρομοκρατία. Πάντα με προφάσεις διενεργούνται οι εκκαθαρίσεις και τα ολοκαυτώματα. Και το «καθάρισμα» του λαού της Παλαιστίνης καλά κρατεί από την δεκαετία του’70 αφού πρώτα στοιβάχτηκαν εκατομμύρια άνθρωποι στην Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας και αφού ο λαός κατάντησε ένα ατελείωτο καραβάνι προσφύγων. Τώρα στη Λωρίδα της Γάζας το κίνητρο είναι η εξόντωση της Χαμάς, στον Λίβανο της  Χεζμπολάχ, παλιότερα οι φενταγίν του Γιάσερ Αραφάτ. Σήμερα την «τελική λύση», την πραγματοποιεί ο Νετανιάχου, στη δεκαετία του ’80 ο πρωθυπουργός Μπεγκίν με τον Υπουργό Άμυνας Αριέλ Σαρόν και εκτελεστές τους Φαλαγγίτες Μαρωνίτες του Λιβάνου, φασιστικής ιδεολογίας.  Μιλάμε για τις τραγικές νύχτες της 17^ης 18^ης και 19^ης Σεπτεμβρίου του έτους 1983. Μόλις είχε, υποθετικά, τελειώσει ο εμφύλιος πόλεμος του Λιβάνου ο οποίος κράτησε είκοσι και πλέον χρόνια μεταξύ της Μαρωνίτικης Φάλαγγας  και των συνιστωσών του Μουσουλμανικού κόσμου, αποτελουμένων από σιϊτες, σουνίτες, δρούζους και  τις Οργανώσεις του Παναραβικού Συνδέσμου.  Ο Γιάσερ Αραφάτ με τους Φενταγίν του και με την βοήθεια της τότε Κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου είχαν διαφύγει από τη Βυρηττό με Ελληνικό πλοίο και πρώτο σταθμό την Ελλάδα. Έμειναν πίσω οι άμαχοι.   Ο Ισραηλινός στρατός, παραβιάζοντας κάθε συμφωνία εισέβαλε ως αστυνόμος στην πρωτεύουσα του Λιβάνου για να διασφαλίσει τάχα την τάξη και την ασφάλεια στους καταυλισμούς των Παλαιστινίων προσφύγων στην Σάμπρα και Σατίλα. Πριν, είχε πραγματοποιήσει  έφοδο  στο επιτελείο της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ)  και κατάσχεσε τα αρχεία της μαζί με τα μικροφιλμ. Εν συνεχεία έκλεισε το μάτι στα τάγματα των Μαρωνιτών να επιτεθούν στους καταυλισμούς τη νύχτα. Ακολούθησε μια από τις πιο αποτρόπαιες σφαγές στην ιστορία του μαρτυρικού λαού αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Τρία ημερόνυχτα οι φασίστες χριστιανοί της Φάλαγγας, έσφαζαν και βίαζαν γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους. Η Δυτική Βυρηττός έγινε θέατρο μιας νέας Γκουέρνικα. Ό, τι κινούνταν το πυροβολούσαν αδιακρίτως. Εισέβαλαν στα σπίτια και ξεκλήριζαν ολόκληρες οικογένειες. Ακρωτηρίαζαν για διασκέδαση. Υπέβαλαν τους συλληφθέντος ακόμα και παιδιά σε κτηνώδη  βασανιστήρια. Και όλα κάτω από τα απαθή βλέμματα του Ισραηλινού στρατού, που διασκέδαζε έξω από τα στρατόπεδα κλείνοντας τα αυτιά στα ουρλιαχτά του πόνου και του τρόμου. Εξάλλου ο αρχηγός της Φάλαγγας, Χομπέικα, ομολόγησε πως από χρόνια περίμεναν αυτή τη στιγμή και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, απάντησε στους δημοσιογράφους όταν ρωτήθηκε: «Μη Εβραίοι έσφαξαν μη Εβραίους. Γιατί θα έπρεπε να εμπλακούμε;»  Τα θύματα εκείνης της σφαγής ξεπέρασαν τις τρεις χιλιάδες. Στη δίκη για εγκλήματα πολέμου που έγινε χρόνια αργότερα- για να ρίξουν στάχτη στα μάτια της παγκόσμιας κοινής γνώμης- δεν τιμωρήθηκε κανένας από τους ηθικούς αυτουργούς.

Το Ολοκαύτωμα λοιπόν δεν είναι ένα και μοναδικό. Σήμερα στα εδάφη της Παλαιστίνης συντελείται πραγματική γενοκτονία υπό τα υποκριτικά έως απαθή βλέμματα της Διεθνούς Κοινότητας. Γιατί η ιστορία γράφεται και ξαναγράφεται με την ίδια συνταγή, υποκρισίας, ψεύδους, προπαγάνδας και προσχημάτων.

.

Η Ελένη Πριoβόλου γεννήθηκε στο Αγγελόκαστρο Μεσολογγίου όπου και έζησε μέχρι τα 18 της. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Γράφει αναζητώντας την ευρυθμία και την καθαρότητα του λόγου. Η τάση να αναπαριστά με σύμβολα τον κόσμο τη στράτευσε στο παραμύθι, το οποίο υπηρετεί επί είκοσι τρία έτη. Αγαπάει πολύ τα παιδιά και στα βιβλία της προσπαθεί να πλησιάσει τον παιδικό κόσμο και την ευαίσθητη παιδική ψυχή. Έχει καταθέσει είκοσι ένα βιβλία για παιδιά και εφήβους, επτά μυθιστορήματα για μεγάλους, μία νουβέλα και ένα βιβλίο με ιστορίες. Το μυθιστόρημά της για ενήλικες, “Όπως ήθελα να ζήσω” (Καστανιώτης, 2009) τιμήθηκε το 2010 με το “Βραβείο Αναγνωστών του ΕΚΕΒΙ”. Επίσης έχει αποσπάσει το Βραβείο για Μεγάλα Παιδιά του περιοδικού “Διαβάζω” για το βιβλίο της “Το σύνθημα” (2009).