Το τρομερό παιδί των γαλλικών γραμμάτων, ο συγγραφέας του Ζερμινάλ και του Κατηγορώ, αγαπούσε με πάθος τη ζωγραφική και τους ζωγράφους. Επιστήθιος φίλος του Σεζάν και ένθερμος υποστηρικτής των Εμπρεσιονιστών έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καθιέρωση των νέων καλλιτεχνικών τάσεων της εποχής του. Αμφισβητίας ενθουσιώδης και συχνά προκλητικός, ασχολήθηκε επαγγελματικά με την τεχνοκριτική επί τριάντα χρόνια, γράφοντας μερικά από τα γοητευτικότερα κείμενα για την τέχνη του ώριμου 19ου αιώνα. Τα άρθρα του μας μεταφέρουν την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που επικρατούσε στους κύκλους της ευρωπαϊκής διανόησης, σε όλη τη διάρκεια μιας ιστορικής περιόδου σφοδρών συγκρούσεων μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών δυνάμεων. Όπως πολλά άλλα άρθρα του Ζολά, λειτουργούν μέχρι σήμερα ως διαχρονικά υποδείγματα μαχόμενης δημοσιογραφίας και ως πολύτιμες ιστορικές μαρτυρίες, ενώ παράλληλα προσφέρουν την απόλαυση του γλαφυρού ύφους ενός ιδιαίτερα ταλαντούχου λογοτέχνη. Και, επιπλέον, η προσωπική και βαθιά βιωμένη σχέση του συγγραφέα με τον κόσμο της ζωγραφικής δίνει σε αυτά τα κείμενα μια ανθρώπινη διάσταση που συγκινεί και τον σημερινό αναγνώστη.