Ο Εμμανουήλ Ροΐδης (1836-1904) συγκαταλέγεται στους αφορισμένους της νεοελληνικής πνευματικής ζωής. Σαρδόνιος και εικονοκλάστης, θέσει απροσάρμοστος, μοιάζει να διακατέχεται από ένα τέτοιο αίσθημα ασφυξίας μέσα στο ελλαδικό τοπίο, ώστε βάλλει με σφοδρότητα κατά πάντων – όλων όσων συγκροτούν τη σύγχρονη ελληνική μικρότητα… Δεν χαρίζεται ούτε στους πολιτικούς ούτε στους ψηφοφόρους, ούτε στην Εκκλησία ούτε στους πιστούς, ούτε στους προγονόπληκτους ούτε στους ευρωπιθηκίζοντες. Τα άπαντα των «σκαλαθυρμάτων» του –σύντομα άρθρα, αφορισμοί, αποφθέγματα– εδράζονται σε μια θεμέλια διαπίστωση: Η πληγή της Ελλάδας είναι οι Έλληνες…
