You are currently viewing Φωτεινή Κονταργύρη: ένα ποίημα

Φωτεινή Κονταργύρη: ένα ποίημα

Χαρτιά

Βουΐζουν τα μάτια μου

Κιλά εγγράφων πηγαινοέρχονται σαν δίσκοι μ’ εξωτικά εδέσματα

Βουνά χαρτιού

Στοίβες ολόκληρες

Ντάνες μικρές με λαστιχάκια

Ντάνες μεγαλύτερες με λάστιχα γερά

Ελέγχονται προσεκτικά τα πάντα

Συνδυαστικά συσχετίζονται επιμελώς, σχεδόν με στοργή

Τσεκάρονται εναλλάξ με κόκκινο και γαλάζιο μαρκαδόρο

Ενίοτε και με απλό μολύβι

Το κρανίο μου γεμίζει σιγά σιγά σαν παλιοκαιρισμένο ντεπόζιτο

Για ώρα ανάγκης

Έτσι να βρίσκεται

Πόσες ανάγκες ήρθανε στο μεταξύ και χρήση του ντεπόζιτου δεν έγινε

Υπερένταση

Εργασιακός ζήλος

Φιλότιμο

Απανωτές εκτυπώσεις δημιουργούν νέες στοίβες εγγράφων

Η ντουλάπα στην πλάτη μου γεμάτη ντοσιέ με τακτοποιημένα αποδεικτικά επιδόσεων

Ώρες ώρες απειλεί να πέσει πάνω μου όλο το βάρος των αποδείξεων

Το ντεπόζιτο γεμίζει

Εσωτερικό τσουνάμι υψώνεται, κοντεύει να με πνίξει

«Πληρώνεται αυτή η δουλειά;»

Ρωτάω μεγαλόφωνα

«Ναι, αμέ»

Απαντάω βουβά

Μπορεί όχι όσο ένας ποδοσφαιριστής που κλωτσάει το τόπι για εκατομμύρια

Μπορεί όχι όσο ένα μοντέλο

Ή μια παρουσιάστρια πρωινάδικου

Όμως πληρώνεται

Αυτό μετράει

Βουΐζουν τα μάτια μου απ’ το μέτρημα

 

 

 

Φωτεινή Κονταργύρη

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.