– μην ταράξεις μόνο

                                                  Ποτέ σου την ειρήνη των αγαπημένων

                                                                                                  Friedrich Hölderlin     

ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΥΔΙΑ

Κι΄αν πέρασαν φεγγάρια από πάνω τους

έλαμψαν σβήσαν

αυτοί μαγεμένοι ακίνητοι γυμνοί

σε ποίημα που δεν ξέρουν να διαβάσουν

Στη σιωπή τους συναινεί

η ερημιά η άμπωτις

Ατέρμονο κρεβάτι η αμμουδιά

καθρέφτης το στερέωμα

αθέατη μεριά του κόσμου

Πόρτα μισάνοιχτη χρόνος άλλος

και περνούν

πάντα ακίνητοι (ο ένας πλάι στον άλλον)

αντικριστά ανασηκωμένοι μόλις

σαν να πρόκειται μα όχι

μια φλόγα μόνο

και μια γαλήνια κούραση στο βλέμμα

όπως μετά από μάχη – δίχως

ηττημένους

Παλίρροια η μούσα τους καλεί

Ο καλπασμός της άγριος τους αρπάζει

Τα ίχνη τους στον γαλαξία

αρχαίο

άστρο

αγέραστο

Εμπνευσμένο από το έργο του ζωγράφου Γιώργου Μαυροϊδη με τον ομώνυμο τίτλο Στην αμμουδιά