Ένα ένα τα άκρα σου σε προδίδουν

Η ξύλινη καρέκλα σου

Ο δίσκος που στρίβεις τα τσιγάρα σου

Το δοχείο νυκτός σου

Το ξεφύλλισμα της ξεθωριασμένης σου Βίβλου

Και μια εικόνα του Χριστού είναι ό,τι απέμεινε

Μπορώ ακόμη να νιώσω την παρουσία σου

γερμένον στην πολυθρόνα, βήχοντας και βογκώντας

ανήσυχα καπνίζοντας φτηνά τσιγάρα

Η ζωή σου έγινε αβάσταχτη

Αλλά δεν μπορείς ανήσυχα

Να βηματίζεις στο δωμάτιο

Τα χείλη σου τρέμουν

μα δεν μπορείς να βγάλεις λέξη

Ακόμη κι ο καπνός που βγαίνει απ’ το τσιγάρο σου

φαίνεται όπως εσύ παραλυμένος

Μπροστά από την εικόνα του Χριστού

μουρμουρίζοντας νοερά μια προσευχή

όλο σου το σώμα μουρμουρίζει

Ίσως μια τελευταία προσευχή για εσένα και για εμάς

Συνήθιζες να τους ρωτάς όλους

«Τι κάνετε αυτές τις ημέρες;»

Τον καιρό εκείνο δεν έκανα τίποτε

εκτός απ’ το να γράφω ποιήματα

Συνήθιζες να λες

«Είσαι τρελός»

Αλλά διάβαζες τα ποιήματά μου

με μεγάλο ενδιαφέρον

Συνήθιζες να λες

«Όταν ήμουν στο κολλέγιο

έγραφα κι εγώ ποιήματα

Αλλά αυτό οφειλόταν στην τρέλα

Η ποίηση σε κάνει αδύναμο, παιδί μου

Την ημέρα που σταμάτησα να γράφω

Σταμάτησα να ανησυχώ για τους άλλους

Κι έγινα ο πιο δυνατός άνθρωπος.»

Όλη σου τη ζωή ήσουν χωρίς έναν σύντροφο

Όλη σου τη ζωή παρέμεινες ένα ορφανό

Κανείς ποτέ δεν σε αγάπησε

Και τώρα στο ασθενικό φως της λάμπας

τα λόγια της Βίβλου θα φαίνονται πολύ ξεθωριασμένα

όπως κι εσύ ξεθωριασμένος φαίνεσαι

σε όλους μας

Από τα κάγκελα του παραθύρου σου

θα βλέπεις μάλλον

την ημέρα να γίνεται νύχτα

Θα μαντεύεις την ώρα με αδρούς υπολογισμούς

Δεν περιμένεις κανέναν

και αν κάτι περιμένεις

είναι το παράθυρο κι όλες τις εποχές να περνούν

να πέφτουν πάνω σου σαν φύλλα

Και όταν ολομόναχος

θυμάσαι εντέλει

τη ζωή σου

Σιωπηλά

προσεύχεσαι για τον Ιησού

με μια βασανισμένη ψυχή

Θείε

δεν έχεις κανέναν συγγενή

Ποιον να θυμηθείς;

Και αν θυμηθείς τη ζωή σου

ποιο πράγμα αξιομνημόνευτο υπήρξε στη ζωή σου;

Τώρα,

όταν σε θυμάμαι νιώθω

κι ο ίδιος να καταρρέω όπου να’ ναι

Αλλά

Κρατιέμαι ακόμη

Γιατί είμαι τρελός, Θείε

Ακόμη γράφω ποιήματα

Είμαι τρελός

[Ο Hemant Divate, Mαχαράστρα 1967-, είναι Ινδός ποιητής, επιμελητής, εκδότης, μεταφραστής με έδρα το Mumbai. Γράφει στη γλώσσα Μαράτι]