Μπορεί ένας άνθρωπος με σύνδρομο Άσπεργκερ (τον οποίο ήθελαν στην ηλικία των τριών ετών να τον κλείσουν στο ψυχιατρείο) που μίλησε στα έξι του χρόνια, να αποβάλλει το στίγμα του αυτιστικού και να ενσωματωθεί στην κοινωνία ως ένας επιτυχημένος συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης;

Την απάντηση δίνει η θαυμαστή περίπτωση του  Γάλλου συγγραφέα Hugo Horiot, με το βιβλίο του «Ο αυτοκράτορας είμαι εγώ / Ένα παιδί με αυτισμό αφηγείται» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Στίξις. Ο ίδιος σημειώνει: «Είναι μια ιστορία για τη διαφορετικότητα, για τον αποκλεισμό. Ένα βιβλίο στο οποίο πολλοί άνθρωποι θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους. Ο αυτισμός δεν φαίνεται, δεν κατονομάζεται, αλλά είναι παρών».

Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία, όπου ο συγγραφέας, ως παιδί με σύνδρομο Άσπεργκερ, μας ταξιδεύει στην παιδική του ηλικία, από τα τέσσερα μέχρι τα δεκαοκτώ του χρόνια. Σ’ αυτό το ταξίδι μοιράζεται μαζί μας όσα βιώνει ένα αυτιστικό παιδί, όντας διαφορετικό, τις αγωνίες, τις εμμονές, τους φόβους, την άρνησή του να μιλήσει, την επιθυμία του να γίνει κάποιος άλλος. Μας αποκαλύπτει πώς έβλεπε τον παράλογο κόσμο μας και τον ανελέητο αγώνα του εναντίον του εαυτού του και των άλλων.

Ένα συναρπαστικό αφήγημα, τρυφερό αλλά και σκληρό, με μοναδική λογοτεχνική δεινότητα, το οποίο αποδεικνύει πως ένα αυτιστικό παιδί μπορεί να κερδίσει τη ζωή, να ενσωματωθεί ισάξια στην κοινωνία και μάλιστα να διακριθεί.

Αξιοσημείωτο, ότι στην Ελλάδα, η συχνότητα διάγνωσης του αυτισμού́, εκτιμήθηκε σε ένα στα σαράντα δύο αγόρια και σε ένα στα εκατόν ογδόντα εννέα κορίτσια. Στην Αμερική ένα στα πενήντα τέσσερα παιδιά διαγνώστηκε με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (στοιχεία 2016) με αύξηση 600% κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες.

Έγραψαν για το βιβλίο:

«Ένα μάθημα ζωής… O Hugo Horiot φρόντισε να μην υπάρχουν οι όροι αυτισμός και αυτιστικός στην αφήγησή του, έτσι ώστε όποιος έχει νιώσει όπως εκείνος το μαρτύριο του να μη συμβαδίζεις με τις κοινωνικές νόρμες, όποιος είναι προικισμένος με μια ακραία ευαισθησία που τον καθιστά ευάλωτο ή που εξεγείρεται για την πορεία του κόσμου, θα ακούσει την ηχώ της απελπισίας του μέσα σε τούτο το βιβλίο, που δεν είναι τόσο μια μαρτυρία όσο η ιστορία ενός ανελέητου και δυναμικού αγώνα.»
Astrid de Larminat, LE FIGARO