Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ

 

Ἡ μικρὴ τριανταφυλλιὰ

Δὲν χορταίνει τὰ φιλιὰ

 

Καλημέρα καλησπέρα

Μᾶς καλεῖ γλυκὰ ’πὸ πέρα

 

Μ’ ἂν βρεθεῖ κανεὶς κοντὰ

Μὲ τ’ ἀγκάθια τὸν κεντᾶ

 

Ἂχ κορίτσι μου μικρὸ

Πές μου πῶς νὰ σὲ χαρῶ

 

Πάρε με γλυκιὰ ἀγκαλιὰ

Χτένισέ μου τὰ μαλλιὰ

 

Νὰ σὲ πάρω θέλω τόσο

Μὰ φοβᾶμαι μὴ ματώσω

 

 

 

 

 

Η ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ ΕΞΟΧΗΣ

 

Βρήκα πάλι στην παρέα

Την ωραία Πανωραία

Τη Μιρέλα και τη Νέλλυ

Τον λαγό και το κουνέλι

Τη Μαρία και τη Μίλη

Να μαζεύουν χαμομήλι

 

Έξω στ’ απλωτά χωράφια

Είδα να βοσκούν τα ελάφια

Πέρδικες ν’ αργοπετάνε

Και τ’ αγόρια να κοιτάνε

Τα κορίτσια να χορεύουν

Κι οι χαρές να περισσεύουν

 

Είδα θαύματα μεγάλα

Φίδια να περνούν φευγάλα

Να πετάν τα χελιδόνια

Να γλυκολαλούν τ’ αηδόνια

Τα κορίτσια στην τραμπάλα

Και τ’ αγόρια με τη μπάλα

 

Με τον Πέτρο και τον Σταύρο

Αγκαλιάσαμ’ έναν ταύρο

Κι έπαιξα με το Λενάκι

Το κρυφτό και το σχοινάκι

Να χτενίζει είδα την Ξένια

Τα μαλλιά τα μεταξένια

 

Αχ στο πράσινο λιβάδι

Σμίξαμε και πάλι ομάδι

Μαζευτήκαμε οι φίλοι

Σαν τις ρώγες στο σταφύλι

Σαν τα φρούτα στο καλάθι

Να τα τρώει όποιος  λάχει

 

 

Η ΒΟΥΚΑΜΒΙΛΙΑ

 

Λέω να φύγω για τα Βίλια

Να πάω να βρω τη βουκαμβίλια

Που ανθίζει στο παλιό σπιτάκι

Και να ταΐσω το γατάκι

 

Ν’ ανοίξω τα παράθυρά μας

Να μπει το φως μέσα στο σπίτι

Να κελαηδήσει το σπουργίτι

Και να πετάει ολόγυρά μας

 

Τη βουκαμβίλια να ποτίσω

Και τα φυτά στο περιβόλι

Να καθαρίσω την ασβόλη

Και το μπαλκόνι να σκουπίσω

 

Ο κήπος θάναι μία τρέλα

Και τα παιδιά θα τρέξουν όλα

Ο Πέτρος ο Μηνάς η Λόλα

Η Μελπομένη κι η Μιρέλα

 

Απ’ όλους όμως πιο ωραία

Θα ’ναι η μικρούλα μας η Ρέα

Που κάτω από τη βουκαμβίλια

Θα μας τρελαίνει στα σκαμπίλια

 

Η ΝΕΦΕΛΗ

 

Αν και δεν έχει οφέλη

Χαμογελά η Νεφέλη

Και μ’ ένα τρύπιο ζάρι

Ορμά μες το παζάρι

 

Εδώ πουλώ τα πιόνια

Ποιος έχει δυο λαμπιόνια;

Ποιος έρχεται να δει

Παλιό χρυσὸ ραβδί;

 

Μια μαγική μπαγκέτα

Πουλώ για μια ετικέτα

Και να δυό γκρίζα αυγά

Για τον κακό καβγά

 

Ποιος θέλει ένα ξυράφι

Κι ένα σπασμένο ράφι;

Ένα στραβό κουμπί

Βελόνι να μη μπει;

 

Κι ένας σκυφτός γεράκος

Κι αστείος εμποράκος

Της λέει: όταν γεράσεις

Φακές ξέρεις να βράσεις;

 

 

Η ΓΩΓΩ

 

Τη μέρα των Βαγιών

Φορά το μενταγιόν

Και δίχως παπιγιόν

Περνά ένα ροζ κραγιόν

 

Πετά το αμπαλάζ

Μασώντας φραμπουάζ

Και μ’ ένα τυρκουάζ

μαγιό βγαίνει στην πλαζ

 

Εδώ τρελοί χοροί

Μα εκείνη αναχωρεί

Και λάμπει αστραφτερή

Η ζώνη που φορεί

 

Αχ δίχως τη Γωγώ

Θα πέσω να πνιγώ

Λιώνω σαν παγωτό

Δεν ξέρω πού πατώ

 

Αχ θέλω τη Γωγώ

Να έχω μόνο εγώ

Στο πλάι της φρουρός

Να είμαι αυστηρός.

 

 

 

 

Η ΓΑΛΛΙΔΑ

 

Από την πόλη Ναντ

Ήρθε με περμανάντ

Η έξοχη Λουίζ

Που έπαιζε κουίζ

Και με τατού κολλάζ

Μπήκε κομψή στην πλαζ

 

Λουίζα μου γλυκιά

Μικρή σαν μια μπουκιά

Θυμήσου το παλιό

Που τρέχαμε σχολειό

Κι εκείνο το κρυφτό

Στο δέντρο το σκυφτό

 

Παράτα το κανίς

Και μη γυρνάς στη Νις

Κι ούτε στο ξένο γιοτ

Να τρέχεις σαν κογιότ

Στην πόλη μείνε αγνό

Παιδάκι μας λιγνό